Wspinaczka sportowa

Wspinaczka sportowa to dyscyplina, w której zawodnicy korzystając z przykręconych do sztucznej ściany chwytów i stopni mają za zadanie pokonać wyznaczony odcinek ściany.

Istnieją trzy główne konkurencje wspinaczkowe (prowadzenie, bouldering, czasówki), które na Igrzyskach w Tokio zostały połączone trójbój (format łączony/combined format).

Romain Desgranges (fot. Eddie Fowke / IFSC)

Prowadzenie

Konkurencja jest rozgrywana na ok. 15-metrowej ścianie. Zawodnicy mają do pokonania drogę składającą się z kilkudziesięciu ruchów. Zawodnik jest asekurowany od dołu liną, którą wpina podczas wspinaczki do kolejnych przelotów (punkty asekuracyjne wyposażone w karabinki). Ominięcie przelotu,  wyjście ponad niego stopami, oznacza dyskwalifikację.

Wygrywa zawodnik, który osiągnie najwyższy punkt na drodze. W przypadku tego samego rezultatu, dodatkowym kryterium jest czas wspinaczki. Obowiązuje także limit czasu na pokonanie całości drogi.

Adam Ondra i zwycięski top na problemie nr 4 (fot. Jan Virt/IFSC)

Bouldering

Konkurencja rozgrywana na 4,5-metrowej wysokości ścianach, na których zabezpieczeniem jest ułożony pod nimi materac. Zawodnicy maja do pokonania 3-5 boulderów. Problemy wymagają często gimnastycznych ruchów lub użycia siły maksymalnej.

Problemy mają ściśle określony sposób startu, wyznaczony chwyt punktowany (zona) oraz chwyt końcowy (top). Klasyfikacja odbywa się na podstawie liczby osiągniętych chwytów końcowych (topów) oraz chwytów punktowanych (zone). Dodatkowym czynnikiem jest liczba prób, jaką zawodnik musiał podjąć, by osiągnąć zonę lub top.

Obowiązuje limit czasu na pokonanie każdego boulderu.

(fot. Eddie Fowke / IFSC)

Czasówki

W tej konkurencji podstawowym kryterium jest czas pokonania drogi. Zawody rozgrywane są na standardowej ścianie, na której biegną dwie identyczne drogi. Pojedyncza linia składa się z 20 chwytów i 11 stopni, zawsze ułożonych identycznie. 15-metrowa ściana jest wychylona o 5° od pionu. Asekurację liną od góry zapewnia automatyczny, certyfikowany system.

Zawody są podzielone na dwie fazy. W kwalifikacjach zawodnicy mają możliwość wykonania dwóch biegów. Czasy z kwalifikacji wyznaczają układ par w rundzie finałowej. W fazie finałowej biegi rozgrywane są w systemie pucharowym. Szybszy zawodnik przechodzi do kolejnej rundy.

Patrz też: Rekordy Polski i Świata we wspinaczce na czas.

Format łączony

Na potrzeby włączenia wspinaczki sportowej do programu igrzysk olimpijskich stworzono format łączony. W ramach formatu zawodnicy rywalizują we wszystkich trzech konkurencjach. Ogólne zasady każdej konkurencji są takie same, zmianie podlega np. liczba wymaganych boulderów czy sposób rozgrywania kwalifikacji.

Więcej o przebiegu rywalizacji w Zasady rywalizacji na Igrzyskach.