WYCENA

Po powrocie dochodzę do wniosku, że nasze drogi na Grenlandii znacznie lepiej byłoby wycenić w skali yosemickiej. I tak, najtrudniejsze klasycznie miejsce na drodze miałoby 5.11b.
Jeśli chodzi o niebezpieczeństwo, to po lekturze wikipedii (https://en.wikipedia.org/wiki/Grade_(climbing)#British) dodałbym wycenę MXS ze skali brytyjskiej.

"The grade "XS" (occasionally qualified by Mild [MXS] and Hard [HXS]) is sometimes used for Extremely Severe rock climbs when a high proportion of the challenge is due to objective dangers, typically loose or crumbling rock, rather than technical difficulty."

Na całej długości droga jest jednakowo krucha. Każdy wyciąg należy prowadzić ze szczególnym zwróceniem uwagi na używanie litych fragmentów skały (bo jest jej mniej niż kruchej). Żle poprowadzona lina czy nieostrożny ruch może z łatwością prowadzić do zrzucenia dużych fragmentów skały. Asekuracja jest dobra, ale miejsc na stany trzeba się naszukać - najczęściej dwa kamy, haki, kostki. Napotkaliśmy kilka ładnych wyciągów za 5.10b, za 5.9 i trochę scramblingu.

STYL

Po zaporęczowaniu pierwszych pięciu wyciągów (jeden za 5.10b, reszta piarżysty scrambling) i powrocie na jacht, doszliśmy do wniosku, że ściana jest zbyt krucha, żeby forsować jej największe spiętrzenie (szare okapy) i kolejnego dnia wspinaczkowego weszliśmy z zamiarem wspinaczki non-stop najłatwiejszą, ale także możliwie bezpieczną drogą na ścianie (co nie zawsze szło w parze). Najtrudniejsze miejsce na drodze zostało zrobione w stylu FLASH, PP. Reszta drogi w stylu OS. Akcja zajęła nam 26 godzin: pobudka na jachcie - zupa rybna na jachcie. Zjechaliśmy linią drogi zostawiając w niej sporo haków i kilka kostek.

ZDJĘCIE

Pierwsze zdjęcie wspinaczkowe podpisane jest źle - wspina się Wojciech Malawski (to właśnie crux drogi - kilka ruchów w lekko wywieszonej szerokiej rysie).

NAZWA

Rolling Stones.



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2017-08-08 13:26 przez kondorkiewicz.