Éphémère
Refleksja nieśmiałego dziecka, które ma szczególną relację z naturą. Nastolatka, który cudem przeżył, ale stracił najlepszego przyjaciela. Młodego człowieka, starającego się zrozumieć innych. Musi zaakceptować fakt, że życie to ciągłe żegnanie tego, co się kocha, ale też cieszenie się dobrem, pięknem natury i chwilą. To poetycka oda do tego, co nieuniknione i ulotne.
REKLAMA
Emocjonalny kapitalizm
Komercjalizacja emocji i estetyzacja cierpienia w celach marketingowych. To wyjątkowo cyniczny produkt storytellingu. Z jednej strony film sprawia wrażenie szczerej,…
Odpowiedzi: 5