Éphémère

Refleksja nieśmiałego dziecka, które ma szczególną relację z naturą. Nastolatka, który cudem przeżył, ale stracił najlepszego przyjaciela. Młodego człowieka, starającego się zrozumieć innych. Musi zaakceptować fakt, że życie to ciągłe żegnanie tego, co się kocha, ale też cieszenie się dobrem, pięknem natury i chwilą. To poetycka oda do tego, co nieuniknione i ulotne.