Pod ścianę gąsienica, w ścianie błyskawica

Dolina Yosemite w ostatnich sezonach stała się areną spektakularnie szybkich przejść słynnych dróg typu BIG WALL. Autorami tej swoistej rywalizacji są oczywiście znający ścianę EL CAPITAN wspinacze kalifornijscy. Zapoczątkowali te wyścigi stali bywalcy doliny Peter Croft i Dave Schultz. Latem 1990 śrubowali oni szybkie przejścia dwóch słynnych klasyków : THE NOSE i SALATHE WALL. Wyposażeni w minimalną ilość sprzętu i stosując na większości wyciągów lotną asekurację (simul climbing) pokonali THE NOSE w 6godz. 10min. (poprzedni rekord 8godz. 2min.) i SALATHE WALL w 10godz 6min. Zachęceni tymi wynikami spróbowali łańcuchowego przejścia tych dwóch dróg, łączny czas wynosił 20godz. 30min. Zapytany przez redaktora „Rock and Ice” Schultz powiedział „It was like running a vertical marathon” (uczcie się języków obcych).

Już w następnym sezonie znaleźli się chętni do złamania tych wyników. Byli nimi Andres Puhvel i znany ze świetnych startów w czasówkach Pucharu Świata Hans Florine. 4 czerwca 1991 przebiegli oni THE NOSE w 6godz. 3min. 16s i w dwa tygodnie później SALATHE WALL w 8godz. 56min. 53s. Na odpowiedź nie musieli długo czekać, tym razem Croft i Schultz koncentrują się tylko na THE NOSE i wyrabiają rewelacyjny czas 4godz. 48min.

Kolejny rekord padł w maju 1992. Tym razem liderzy konkurujących zespołów połączyli swoje siły Florine i Croft, którzy nigdy wcześniej nie wspinali się razem, ubrani w bularki i szorty oraz zaopatrzeni w 1 litr wody na twarz przebiegli NOSA w 4godz 22min.

W tym samym okresie pokonał NOSA w jeden dzień czysto kobiecy zespół : Nancy Feagin (zwyciężczyni ostatnich Mistrzostw Kanady) i Sue McDevitt – w 17godz. W dwa dni później Feagin i Florine przeszli SALATHE jako najszybszy zespół mieszany w 12godz. Do tego wszystkiego swoją cegiełkę dołożyła sama Lynn Hill przechodząc oczywiście z Hansem Florine NOSA w 8godz. 17min. Nie muszę dodawać, że to najlepszy czas zespołu mieszanego na tej drodze.

Aby zakręcić Wam w głowie tymi godzinami i minutami do końca, dodam, że autorem najszybszego przejścia NOSA z autoasekuracją jest Stave Schneider: 21godz. 44min.. Daje to 37 minut na wyciąg włączając wspinanie, czyszczenie ściany ze sprzętu i jumarowanie. Wygląda na to, że wspinaczka na czas w dolinie Yosemite jest coraz bardziej popularna i stanowi alternatywę dla hakówek spod znaku A5+.

K.Zieliński
korzystając ze „Sport Climbing Magazine” , „Climbing”
i źródeł własnych.