Test butów wspinaczkowych: Mad Rock D2.One HV

Buty amerykańskiej marki Mad Rock pojawiały się już na naszym rynku. W tym roku nowy dystrybutor z nowymi siłami postanowił ponownie zainteresować nas różnymi modelami. Pisaliśmy już o Drone CS HV, tym razem będzie o D2.One HV, Jak spisuje się ten but? Przeczytajcie.

Budowa, wybór rozmiaru

Kluczową sprawą na początku każdej przygody z nowym modelem jest wybór rozmiaru i dopasowanie. W przypadku D2.One dopisek HV, czyli High Volume (oznacza on, że but przeznaczony jest dla osób o normalnej i szerszej stopie). Model charakteryzuje się sportową asymetrią, po założeniu na stopę czubek agresywnie się wygina. Cholewka, wykonana z syntetycznego materiału Syn Flex, jest miękka, dodatkowo oblana obficie od czubka, poprzez wysokie ranty, aż do górnej części (tzw. przyszwa) gumą Xtreme Friction. Na podeszwie z kolei guma Science Friction – o grubości 3 mm oraz w okolicach czubka 4 mm. Według producenta ma ona zwiększony współczynnik tarcia (i doskonałą odporność na ścieranie), która ma polepszać jej „przyczepność” na sztucznych ściankach i w różnej jakości skale.

Mad Rock D2.One – ten model również testujemy (fot. Mad Rock)

Model D2.One ma cholewkę zapinaną na rzepa (velcro), w zasadzie jest do rodzaj wspinaczkowej skarpety, w której zakładaniu pomaga nam pętelka doszyta do neoprenowego języka.

I tu dochodzimy do kwestii wyboru rozmiaru i dopasowania. Powiem szczerze, że mocno się zdziwiłem jak trudno było wcisnąć na stopę rozmiar 42,5, czyli mój normalny numer buta. Wspomniane HV jakoś nie pomagało :-), a mam stopę pomiędzy wąską a szeroką (dodatkową pomiędzy stopą grecką a egipską). Cholewka była dla mnie po prostu za wąska. I do tego miałem nieodparte wrażenie, że mimo ciasnoty (na szerokość), rozmiar 42,5 może okazać się w przyszłości trochę za duży.

W końcu się udało, jednak przez dwie pierwsze wizyty na ściance mocno walczyłem, aby założyć D2.One na stopę. Pierwsze wspinki nie były komfortowe – but mocno ściskał palce etc. Na szczęście z biegiem czasu wszystko zaczęło się układać. Gdzieś po miesiącu nie musiałem już ściągać go podczas sesji na ściance wspinaczkowej. Syntetyczny materiał odpowiednio się naciągnął i w rezultacie dopasował do stopy. Pojawił się komfort, jednak kosztem budowy buta – konstrukcja straciła część swojej agresywności.

Czubek buta i górna część cholewki oblana jest gumą Science Friction (fot. wspinanie.pl)

Jak przystało na Mad Rock na pięcie znajdziemy charakterystyczny dla tej marki motyw konstrukcyjny – chodzi o rant. Konstrukcję buta wzmacnia również gumowy otok, biegnący od podeszwy do pięty. Rozwiązanie znane z innych zaawansowanych modeli dostępnych na runku. Otok ma za zadanie napinać cholewkę, aby zapewnić jej agresywny kształt.

Pierwsze wspinki w skale

Testy D2.One rozpocząłem wiosną od wspomnianych już „adaptacyjnych” wizyt na ściance. Dość szybko zabrałem je w skały – ale dobrze pamiętacie tegoroczną wiosnę. Nie sprzyjała ona wspinaniu w skałach i co za tym idzie wolniej przyszło mi konfrontowanie Mad Rocka choćby z jurajskim wapieniem. W sumie pierwsze wspinanie przypadło na piaskowiec Kobylej Skały w Wiśle. Ta dość egzotyczna miejscówka dała mi możliwość sprawdzenia nie tylko tarciowych możliwości D2.One, ale również pracy na krawądkach i co najciekawsze – pozwoliła na haczenia pięty. Łatwe drogi Kobylej Skały (do VI.1) biegną przewieszonymi taflami. Mimo że haczenia są łatwe, to aż chce się sprawdzić, czy wspomniany gumowy rant na pięcie jakoś w nich pomaga. Powiem szczerze, że albo było za łatwo, albo ja nie jestem specjalistą od haczenia, ale pierwsze próby nie pokazały, aby ten element D2.One mógł w jakiś sposób pomóc wpinaczowi. Natomiast jeśli chodzi o tarcie i pracę na krawądkach (mimo swojej miękkości) but zdał zapoznawczy test na piątkę.

W piaskowcu D2.One radzi sobie bardzo dobrze (fot. wspinanie.pl)

Na ściance

W przypadku wspinu ściankowego, głównie boulderowania, D2.One zasłużył u mnie również na piątkę (może z małym minusem). I to zarówno na początku, jak i po kilku miesiącach wspinania. Konstrukcja tego modelu najlepiej sprawdza się na panelu. D2.One jest wystarczająco precyzyjny, a jego miękkość dobrze koresponduje z różnorodnymi chwytami, stopniami i strukturami. Pozwala na dobrą pracę nóg, a guma zapewnia dobre tarcia na „plastiku”. Jeśli pojawią się jakieś problemy, to na najmniejszych stopieńkach, zarówno krawądkach (tutaj brakuje twardości i precyzji czubka buta) oraz na tarciowych „drobiazgach”. Może ten niewielki brak wynika z konstrukcji czubka i ogólnej miękkości, oraz zastosowanej gumy.

I ponownie w skałach

Wróćmy jednak do skał i zacznijmy od jurajskiego wapienia. Tutaj od razu muszę dokonać zastrzeżenia – na wyślizgane dziurki i krawądki naszych skały rzadko wybieram się z miękkim butem. W związku z tym D2.One miał z góry utrudnione zadanie i podejrzewałem, że powyżej pewnego pułapu mogą pojawić się kłopoty. I tak się stało – to co na panelowych baldach było marginalne, to na drogach, gdzie potrzeba było większej precyzji i „przyczepności”, zdarzało się częściej: małe poślizgnięcia, brak poczucia, że but dobrze stoi w śliskiej dziurce etc. Test białego wapienia wypadł dla D2.One najgorzej – dałbym ostatecznie cztery minus.

Wspin w skale z lepszą rzeźbą i fakturą był w D2.One przyjemnością (fot. wspinanie.pl)

Jednak to, co D2.One „traci” w naszych skałach, z wielkim powodzeniem nadrabiał w „pomarańczowym” wapieniu Kalymnos i Karpathos. Wspin w skale z lepszą rzeźbą i fakturą był przyjemnością. W zasadzie nie miało znaczenia, czy chodziło o krawądki, dziurki, czy tarciowe fragmenty tuf, kaloryferów – but działał bez zarzutu. Nie pamiętam żadnego momentu, w którym czegoś mu brakowało. Zatem piątka z plusem!

Mad Rock D2.One trochę gorzej radzi sobie na małych, wyślizganych dziurkach w naszym wapieniu (fot. wspinanie.pl)

Podsumowanie

Kilka dobrych miesięcy wspinania w D2.One spowodowało, że bardzo przyzwyczaiłem się do tych butów. Dobrze spisują się na ściankach – tutaj dodatkową zaletą jest łatwość zakładania (po pierwszych trudnościach!) i dopasowanie. Na panelu dobrze sprawdza się miękkość tego modelu, a guma Science Friction nie ma kłopotów z większością „plastikowych” faktur i kształtów. Te cechy jakby stworzone są dla greckiego wapienia – D2.One radzą sobie z nim wyśmienicie. W przypadku naszych skał jest już gorzej – miękkość buta w połączeniu z zastosowaną gumą nie korespondują z wymagającym białym wapieniem.

Jeśli zatem szukacie wygodnego buta, który sprawdzi się na panelu i podczas wyjazdów w krainy „pomarańczowego” wapienia, to możecie poważnie rozważyć D2.One. Ja noszę je cały czas w plecaku – mimo że „oficjalny” czas testu już minął.

***

Mad Rock D2.One (fot. Mad Rock)

Cechy Mad Rock D2.One według producenta:

• przeznaczenie: unisex, dla zaawansowanych wspinaczy,
• profil zakrzywiony, do wszechstronnych zadań,
• wersja HV – High Volume, dla osób o szerszych stopach,
• Syn Flex – cholewka z wysokiej jakości syntetycznego materiału,
• podeszwa z gumy Science Friction (3 mm; w okolicach czubka 4 mm) o doskonałej odporności na ścieranie,
• nakładka na cholewce z gumy Xtreme Friction,
• zapinane rzepem Velcro,
• wklęsła podeszwa z rozszerzalną piętą, dla różnych kształtów stopy,
• śródpodeszwa: poliwęglan i poliester o grubości 1,8 mm zapewniające wsparcie strukturalne,
• technologia ArchFlex gwarantuje bezpieczne dopasowanie oraz aktywuje najważniejsze mięśnie stóp, co przekłada się na większą,
• wydajność podczas wspinaczki,
• produkt w 100% wegański,
• gwarancja: 12 miesięcy.