Bielecki i Hatala mają w planach Annapurnę – najpierw Ojos del Salado
Z końcem marca w Himalaje ma wyruszyć wyprawa w składzie Adam Bielecki (BlackYak, PHS, Lyofood, La Sportiva. Camp), Mariusz Hatala (Salewa, Garmin Polska, This1) i Feliks Berg (Niemcy). Celem zespołu będzie poprowadzenie nowej drogi na północno-zachodniej ścianie Annapurny (8091 m). Ale najpierw Adam z Mariuszem wylatują do Ameryki Południowej, aby zdobyć wstępną aklimatyzację na Ojos del Salado.
Najbliższe kilkanaście dni spędzą w Andach, na pograniczu Argentyny i Chile. Ich celem będzie najwyższy wulkan Ziemi – Ojos del Salado 6893 m. To świetne miejsce na zdobycie odpowiedniej aklimatyzacji przed wyruszeniem na ośmiotysięcznik.
https://www.facebook.com/adambieleckiteam/posts/pfbid02skyqGj7sPmnL874L3P99Gp1Kf41K6qSqNuaw3tuGcJT9HhiZnxwhG9bAF4z5KfPnl
***
Jak wspomina Adam Bielecki, Ojos jest łatwy do zdobycia, nie przedstawia żadnych trudności technicznych. W porównaniu z innymi blisko 7-tysięcznymi wierzchołkami świata nie ma tu seraków, lawin, szczelin – wszystkiego tego, co do aklimatyzacji niekoniecznie jest potrzebne.
Annapurna od północno-zachodniej strony: 1) filar północno-zachodni – droga polska, KW „Trójmiasto” (1996), 2) próba Bielecki/Berg (2017), 3) próba szwajcarska (1984), 4) Slavko Svetičič (1991), 5) droga Messner/Kamerlander (1985),6) Ostroga Gabbarou, którą pokonał zespół Nežerka/Martiš (1988), 7) filar Francuzów do zachodniego ramienia (Sigayret, 1984) – fot. Adam Bielecki, oprac. wspinanie.pl
Ponadto suchy klimat, brak opadów o tej porze roku sprawiają, że spokojny i metodyczny proces przystosowywania organizmu do wysokości jest gwarantowany. Wspinacze planują spędzić blisko dwa tygodnie w górach, z czego minimum trzy doby w bezpośredniej bliskości szczytu.
„Drugi dzień wspinania, wciąż bez asekuracji” – wspinaczka na Annapurnę (źródło: FB Adam Bielecki)
Po powrocie do Polski i szybkim przepaku 30 marca wyprawa rusza do Nepalu, z zamiarem wytyczenia drogi na północno-zachodniej ściany Annapurny. To będzie 3. podejście Adama do tej ściany. Poprzednie próby w 2017 roku (zespół: Adam Bielecki, Szkot Rick Allen, Niemiec Felix Berg i Kanadyjczyk Louis Rousseau) oraz 2019 roku (zespół Adam Bielecki i Felix Berg) ze względu na ciężkie warunki pogodowe nie powiodły się.
Historia ściany
Według danych Himalayan Database wybitną ścianę Annapurny atakowało do tej pory przynajmniej 10 wypraw. Jednak tylko dwie z nich odniosły sukces. W 1985 r. po raz pierwszy od tej strony na szczyt wspięli się Reinhold Messner i Hans Kammerlander. Drugiego wejścia od północnego-zachodu dokonał trzy lata później czeski zespół Josef Nežerka – Jindra Martiš. Droga Czechów biegła jednak ramieniem znajdującym się na prawo od zasadniczej części północno-zachodniej ściany.
Drogi wiodące na szczyt Annapurny od północnego-zachodu (fot. „Annapurna. Pięćdziesiąt lat wypraw w strefę śmierci” Reinhold Messner)
W ciągu minionych lat Annapurnę od północnego-zachodu atakowało bez powodzenia wielu mocnych alpinistów, m.in: Jean Troillet, Pierre-Alain Steiner, Jean-Yves Fredriksen, Patrick Gabarrou i Pemba Norbu Sherpa (zbliżyli się do szczytu – 7900 m). W 2008 r. mocna ekipa Polaków (Piotr Morawski, Piotr Pustelnik, Darek Załuski) i Słowak Peter Hamor dotarli na wysokość 7950 m, wspinając się drogą Czechów – niestety szczytu nie udało się osiągnąć ze względu na załamanie pogody.
Jesienią tego samego roku swoich sił próbowali Dodo Kopold, Martin Minarik i Petr Masek, którzy osiągnęli wysokość 7500 m. W 2009 r. ze ścianą zamierzali zmierzyć się Rosjanie Walery Babanow i Wiktor Afanasjew. Zagrożenie lawinowe nie pozwoliło im jednak nawet na rozpoczęcie wspinaczki.
Historia północno-zachodniej ściany świadczy o ogromie wyzwania, jakie stanowi dla alpinistów pragnących zdobyć szczyt tego przecież niewysokiego ośmiotysięcznika. Warto również zauważyć, że droga Messnera i Kammerlandera, a także linia Czechów łącząca się w górnej części z zachodnią granią, omijają główne spiętrzenia północno-zachodniej ściany. Tym bardziej wyznaczenie nowej drogi na tej ścianie – linii nieomijającej trudności – jest celem wysokiej klasy.
Źródło: Polski Himalaizm Sportowy, archiwum wspinanie.pl
