Rafał Mikler i Bartek Stoch-Michna przechodzą „Zauberflöte” M9 WI6

Zauberflöte to jeden ze współczesnych klasyków Dolomitów. W dobrych warunkach ta mikstowa linia z pięknie wylanym lodem oferuje spektakularne wspinanie w solidnych trudnościach. Podczas wyjazdu szkoleniowo-treningowego TOPR w dniach 16-19 stycznia Rafał Mikler i Bartek Stoch-Michna dokonali powtórzenia tej drogi.

Topo Zauberflöte (źródło: bergsteigen.com)

Zauberflöte (M9 WI6) znajduje się w masywie szczytu Col dala Piëres (2747 m), w dolinie Langental. Liczy 140 m długości i ma wystawę południowo-wschodnią. Drogę jako pierwszy przeszedł Hannes Lemayr w 2004 roku. Podejście zajmuje około półtorej godziny. Nie zawsze panują tu dobre warunki, a dodatkowe zagrożenie – zarówno podczas podejścia, jak i wspinania – stanowi wielkie pole śnieżne powyżej. Z ostatniego stanowiska wraca się zjazdami.

Rafał Mikler wspomina:

W 2019 roku byliśmy w tym rejonie, ale nie próbowaliśmy Zauberflöte. Zrobiliśmy wtedy między innymi kuluar na Spallone del Sassolungo (3081 m), drogę Goulotte Holzknecht (WI 5+, 550 m, 350 w lodzie + śniegi do szczytu). W tym roku nie wszystko było wylane, jednak na Zauberflöte warunki były niezłe.

Droga ma cztery wyciągi. Pierwszy jest mikstowy, obity spitami, w jednym miejscu można dodatkowo wkręcić śrubę. Tu znajdują się główne trudności (M9). Rafał i Bartek przeszli ten wyciąg RP w 2. próbie. Jak mówi Rafał, jego najtrudniejszą częścią jest techniczno-siłowy daszek i wejście na sopel, po którym następuje ciąg niebanalnych lodowych kolumn (drugi wyciąg za WI 6). Rafał dodaje:

Rzeczywiście magiczny, czarodziejski flet. Mozart byłby dumny…

Z kolei o wyciągach 3. i 4. Rafał powiedział nam tak:

Trzeci wyciąg był bardzo nieprzyjemny i wymagający. Słaba jakość lodu, ciągły prysznic. Czwarty wyciąg, na który trzeba szczególnie uważać, to kolumna, która nie zawsze jest w warunkach.

Charakter i urodę drogi najlepiej oddają zdjęcia: