Changabang – Nowozelandczycy dokonują 2. przejścia drogi Tasker-Boardman na zachodniej ścianie, po 46 latach

Niezwykle ciekawa wiadomość dotarła do nas z Himalajów od nowozelandzkiej ekipy. Trzech wspinaczy z tamtejszej grupy młodzieżowej, Matthew Scholes, Kim Ladiges i Daniel Joll, wspięło się 1700-metrową zachodnią ścianą (filarem) Changabang. Członkowie New Zealand Alpine Team dokonali tym samym 2. przejścia drogi autorstwa legendarnych Brytyjczyków – Petera Boardmana i Joe Taskera.

***

Wspinaczka pierwszych zdobywców to efekt słynnej 40-dniowej wyprawy z 1976 roku. Zatem dopiero po 46 latach udało się powtórzyć brytyjską drogę – świetnie opisaną przez Boardmana w kanonicznej Lśniącej Górze (1979, polskie wydanie 1995, ATI, seria z Trójkątem). Przez lata z linią próbowało się zmierzyć ponad 20 ekspedycji. Choć trzeba pamiętać, że rejon ten znajduje się w Sanktuarium Nanda Devi, do którego dostęp był przez lata zabroniony lub mocno utrudniony.

Changabang (fot. profil FB New Zealand Alpine Team)

Zanim pojawią się szczegóły przejścia Nowozelandczyków warto przeczytać, jak o drodze wypowiadał się Nick Bullock po nieudanej próbie w 2006.

Podążanie po śladach Pete’a i Joe’ego miało w sobie coś wyzwalającego. Szacunek dla ich osiągnięcia rósł w nas z każdym krokiem. Niektóre odcinki, które pokonaliśmy, miały wycenę szkockiej IV, a ponad nami piętrzyły się główne trudności drogi: 800 metrów technicznej skały, eksponowane granie, przewieszenia i gładkie ściany, bez formacji którymi można by się wspinać. Boardman i Tasker byli uwięzieni w ścianie, ale w końcu znaleźli drogę i dotarli na szczyt, to niezwykłe osiągnięcie wciąż czeka na powtórzenie…

Wspinaczka nowozelandzkiego zespołu na zachodniej ścianie Changabang (fot. profil FB New Zealand Alpine Team)

Gdy pojawiają się takie wieści związane z Changabang, nie sposób nie sięgnąć do annałów polskiego i brytyjskiego alpinizmu i nie wspomnieć o przejściu z 1978 roku. Wtedy to Alex MacIntyre, Wojciech Kurtyka, John Porter i Krzysztof Żurek wytyczyli nową drogę wybitnym południowym filarem tej góry. Droga przebyta przez polsko-angielski zespół była wówczas jednym z czołowych osiągnięć ekstremalnego himalaizmu sportowego. Więcej o tym przejściu znajdziecie w tekście Janusza Kurczaba: Historia polskiego wspinania. Himalaje Cz. I (do końca lat 70.).

Sprocket

Źródło: profil FB New Zealand Alpine Team