Podsumowanie lata w Tatrach 2021. Cz.1 – nowe drogi i warianty
Latem 2021 roku w Tatrach działo się sporo. W pierwszej części opisuję nowe drogi i warianty. Zapraszam do lektury.
Tatry to góry bardzo dobrze poznane. Wielu twierdzi, że najlepiej na świecie opisane. Mimo tego co roku znajdują się miejsca, gdzie może coś powstać. Nowe drogi i warianty powstają częściej na mniej wyeksplorowanych ścianach na Słowacji.
Przyjąłem założenie, że nie określam „przejścia sezonu”. Wspinanie jest tak szeroką dziedziną, że dla jednych najważniejsze będą trudności, powaga drogi. Dla innych szybkość, przygoda, eksploracja. Dlatego niech każdy sobie sam określi, co jest dla niego przejściem sezonu. I pamiętajcie, że wspinanie to po prostu zabawa :).
Oczywiście wszystkich chętnych zachęcam do podzielenia się swoimi dokonaniami poprzez system komentarzy pod artykułem.
***
3 sierpnia K. Najman, J. Macoun wytyczają nową drogę na południowo zachodniej ścianie Małego Gerlacha. Špatný spoj VI+ ma 7 nowych wyciągów, plus 5-6 na wierzchołek.
„Špatný spoj” VI+ (fot. www.tatry.nfo.sk)
Martin Krasňanský i Jozef Krištoffy w tym sezonie podjęli próbę uklasycznienia Direttissimy Młynarczyka. Droga oryginalnie miała trudności VI A4. Niektóre wyciągi zostały wcześniej uklasycznione przez autorów przejścia VO2max. Dokończenia wymagała góra. Słowacy 10 sierpnia przeszli klasycznie wyciąg w bloku szczytowym Młynarczyka, dla którego zaproponowali wycenę X-. Kropkę nad i postawił 30 października Jozef Krištoffy w zespole z Tiborem Bellakiem, przechodząc drogę wariantem przez Dzwon.
Jozef Krištoffy prowadzi wyciąg w Dzwonie (fot. FB Jozef Krištoffy)
Direttisima (w obu wariantach) oferuje zatem naprawdę trudne wspinanie. Zakładając wariant trudniejszy, przez Dzwon, to: VII, VII+, IX, VII, X-(?), IX(IX-), X-, VII-. Linia ta pretenduje do jednych z najtrudniejszych tatrzańskich dróg letnich.
Przebieg wspinaczki Słowaków: „Diretka (V02max)” X-, Młynarczyk (fot. FB Martin Krasnansky)
W dniach 11-12 sierpnia na Baniastej Turni powstaje droga 100 rokov JAMESu VII+/A2-A3. Autorami są Igor Papp, Michal Sabovčík i Miro Mrovčák. Warto dodać, że to była czwarta próba pokonania tej drogi przez Igora (poprzednie 3 miały miejsce w latach 80.). Droga raczej z gatunku „górska przygoda”.
Latem (brak dokładnej daty) powstaje na wschodniej ścianie Łomnicy Kladzivo na čarodejnice VIII. Autorzy, Peter Cipka i Martin Varga, postawili na mieszaną asekurację, raczej z tych wymagających (S2 i R3). Nie jest to zdecydowanie sportowa droga na Osterwie, ale – jak piszą autorzy – fani porostów i zrzucania kamieni znajdą tam coś dla siebie.
Przebieg drogi „Kladzivo na čarodejnice” VIII (fot. www.marva.sk)
11 września zespół Mateusz Madej, Marcin Miśkiewicz i Hubert Sienkiewicz powtarzają drogę Senne marzenie VI- na Buczynowej Strażnicy. Pierwszy wyciąg pokonali nieco inaczej (trudności VI+). Droga posiada wymagającą asekurację i nie ma stałych punktów asekuracyjnych.
Linia drogi „Senne marzenie” z wariantami zespołu (opr. H. Sienkiewicz)
Tego samego dnia powstaje Gerlachovský kút VI na rzadko uczęszczanej kopule wschodniej ściany Gerlacha (obok biegnie Kupczyk-Birkenmajer). Droga oferuje 6 wyciągów i podejście raczej z tych “interesujących”. Czyli 5-6 godzin z parkingu.
„Gerlachovský kút” VI (źródło: Bývalý Inteligent)
Na Zadniej Popradzkiej Czubie, od strony Smoczej Dolinki, powstaje Človečina V+, posiada 9 wyciągów. Interesująca droga na mało uczęszczanej ścianie. Podejście nie jest bardzo długie, więc warto się zainteresować. Po drugiej stronie mamy ścianę Małego Siarkana, która jest mało popularna wśród polskich wspinaczy.
Tego samego dnia na Wielkiej Warzęchowej Strażnicy (Masyw Sławkowskiego Szczytu) Jakub Dolinsky i Peter Kormanec wytyczają nową drogę Nedeľná vychádzka VI+. 8 wyciągów. Również może to być ciekawy cel z relatywnie krótkim podejściem.
Słowacy w swoich Tatrach zakładają zdecydowanie więcej spitów. Przykładowo w Dolinie Młynickiej powstaje cały ogródek wspinaczkowy “Anjelský hang” z drogami wspinaczkowymi do 100 metrów. Trudności głównie łatwe, max VI+. Wystarczy mieć linę pojedynczą 60 m, 10 eksów i set friendów.
“Anjelský hang” (muraria.sk)
***
W tym roku ukazało się fototopo tatrzańskich ścian autorstwa Grzegorza Głazka. Tym razem Cubryna od NW (i Żelazko), Wołowa Turnia od południa i południowego-zachodu, Wołowa Turnia i Żabia Turnia Mięguszowiecka (ŻTM). Do tego czwarte wydanie Mnicha i Zamarłej Turni.
„Mnich i Zamarła Turnia”, Grzegorz Głazek, 2021, wyd. 4
Ukazał się również czwarty tom “Zdobycie Tatr” Jana Kiełkowskiego.
W 2021 miał prawdopodobnie miejsce obryw na Małym Siarkanie, na drodze DRAG”ON”LINE VII-. My zjeżdżaliśmy z jej stanowisk. Akurat przy obrywie musiała oberwać się półka od stanowiska i teraz mamy tam wiszący stan – jednak patrząc na zdjęcia, jest chyba nowe stanowisko orograficznie z lewej (na wysokości obrywu). Spokojnie da się zjechać.
22 października miał miejsce potężny obryw na wschodniej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego. Oberwała się tzw. Turnica Kurczaba. Prawdopodobnie nie istnieje już oryginalnie Droga Kurczaba i Droga Mączki. Być może za kilka lat, jak skała się w tym miejscu ustabilizuje, będą nowe warianty Kurczaba. Lawina kamienna zeszła Żlebem Maszynki do Mięsa, która w ostatnim sezonie była bardzo popularna ze względu na lodospady.
Prawdopodobnie ostatnie przejście Drogi Kurczaba miało miejsce 16 sierpnia (Robert Nejman i Michał Straszewicz).
Na lezec.cz pojawiło się opracowanie dróg Koziej Turni.
Przy zbieraniu informacji korzystałem ze źródeł własnych, facebooka oraz stron, takich jak: climber.com.pl, jamesak.sk, lezecz.cz, tatry.przejscia.pl, wspinanie.pl.
Damian Granowski
