Much Mayr przechodzi „Ultimo Tango” – projekt, który otworzył z Hansjörgiem Auerem
Much Mayr przeszedł klasycznie drogę Ultimo Tango, projekt, który otworzył wraz z Hansjörgiem Auerem w 2018 roku. Pomagali mu: Guido Unterwurzacher, Peter Mühlburger i Alex Blümel.
***
Pod koniec sierpnia 2018 roku Mayr i Hansjörg zakończyli pierwszą próbę poszukiwań nowej linii na nietkniętej i zapomnianej części Marmolady, ścianie Ombretta. Starali się wspinać klasycznie i bez stałych punktów. Przeszli cztery trudne i wymagające pod względem asekuracji wyciągi. Na ostatnim z nich, przed wejściem na połóg i runoutem, Mayr wbił dwie “jedynki”.
Alpiniści, podekscytowani nowym i ambitnym projektem, planowali wrócić na niedokończoną drogę, ale sezon dobiegł końca. W kwietniu 2019 roku Hansjörg Auer zginął na Howse Peak.
Podczas kolejnej próby Mayrowi towarzyszy Guido Unterwurzacher. Wspinacze pokonują cztery wyciągi i dokładają kolejne 50 m. Wyciąg szósty jest bardzo trudny, jak relacjonuje Much: “możliwy do pokonania na granicy asekuracji tradowej”. Stanowisko nie budzi zaufania, a ściana powyżej jest krucha i odpychająca – niemożliwa do pokonania bez osadzenia boltów. Odwrót.
Dwa lata później Mayr próbuje po raz kolejny, tym razem towarzyszy mu Peter Mühlburger. Wspinacze trawersują w prawo pod kruchą sekcją i odnajdują logiczną linię, która łączy się u wyjścia z drogą Hatschi Bratschi.
Ostatecznie, 12 sierpnia 2021 roku, Much Mayr w zespole z Alexem Blümelem przechodzi klasycznie wszystkie wyciągi Ultimo Tango.
***
Ultimo Tango, Ombretta, Marmolada – Hansjörg Auer, Much Mayr, Guido Unterwurzacher, Peter Mühlburger, Alex Blümel
- 9 wyciągów,
- trudności: 7c+ max,
- długość drogi: 300 m wspinania + 130 m podejścia za II/III od centralnej półki (około 400 m podejścia do półki),
- wyciągi: 6c+ / 35 m; 6c+ / 27 m; 6c / 27 m; 7b+ / 25 m; 6c+ / 20m; 7c+ / 30 m; 7a / 40 m; 6b / 50 m; 5 / 50 m,
- osadzony sprzęt, który pozostał na miejscu: 6 “jedynek”, 6 haków, 4 pętle,
- potrzebny sprzęt: podwójny zestaw camów do #1, jeden cam #2, jeden cam #3.
Michał Gurgul
źródła: Giuseppe Vidoni, Planet Mountain, summitpost.org