29 lipca 2021 09:05

Sébastien Berthe i drugie przejście niesamowitej „Arco Iris” (8c+, 200 m)

Wczesną wiosną tego roku Sébastien Berthe w ciągu jednego dnia rozprawił się z Tarragó (8b+, 240 m) w Montserrat. Już wtedy spoglądał w stronę sąsiedniej Arco Iris (8c+, 200 m). Teraz ma w kieszeni drugie przejście tej niesamowitej drogi.

Sébastien Berthe na "Arco Iris" 8c+, Montserrat

Sébastien Berthe na „Arco Iris” 8c+, Montserrat (fot. Julia Cassou/juliacassou.com)

***

Sébastien Berthe o Arco Iris (El Plàtan Pared de Diables, Monsterrat):

Z pewnością najtrudniejsza wielowyciągowa droga, jaką zrobiłem, i zarazem jedno z tych przejść, z których jestem najbardziej dumny! Wspaniałe wyzwanie fizyczne i psychiczne!

Dalej są podziękowania dla Edu Marína, bo to właśnie dzięki niemu droga zyskała drugie życie. Arco Iris była starą, hakową linią (6a A2) – otworzył ją w końcówce lat 70. XX wieku Armand Ballart. Latem ubiegłego roku Edu, za zgodą Ballarta, zainstalował na drodze przeloty, zrobił to jednak bardzo oszczędnie, starając się uszanować autorski pomysł (na tyle oszczędnie, że trzeba się nastawić na kilkunastometrowe loty, a nawet dłuższe – patrz niżej). Pierwsze przejście klasyczne (Edu poprowadził drogę z małą korektą przebiegu względem oryginalnej wersji, chodzi o końcówkę) padło 9 października 2020.

Rzut oka na drogę:




Sam Berthe, kiedy pierwszy raz spróbował drogi Marina, zdał sobie sprawę, że tym razem tak szybko nie pójdzie: „byłem w stanie posklejać wyciąg 8b+, ale czwarty 8c+ okazał się bardzo trudny pod względem fizycznym, technicznym i mentalnym”. W sumie Sébastien wracał na drogę cztery razy (i tak niedużo!). Drugie klasycznie przejście padło ostatecznie 25 lipca, partnerem Belga od liny był jego przyjaciel Baptiste Verdin, a cała akcja w ścianie trwała dziewięć godzin.

Berthe potwierdza też klasę najtrudniejszego odcinka drogi: „wydaje się bardzo solidnym 8c+, zwłaszcza po tym, jak ułamałem jeden z chwytów”. Ale Belgowi chodzi też o aspekt psychiczny: „próbując tego wyciągu przeżyłem najdłuższy lot życia, około 25 metrów”. Pozostałe ósemkowe długości Belgowi wydały się delikatnie łatwiejsze. Autorskie wyceny poszczególnych odcinków, w nawiasie sugestie Seba Berthe: L1 6a, L2 6b, L3 8b+ (8b), L4 8c+, L5 8b (8a+), L6 8a+ (8a)

***

Sébastien Berthe osiągnął mistrzostwo w pokonywaniu trudnych wielowyciągowych klasyków. Często robi to niebywale szybko. Z sukcesem wspinał się między innymi po takich drogach jak: The Nose (5.13+, 900 m), Voie Petit (8b, 450 m), Bellavistę (8b+, 450 m), Headless Children (8b, 230 m), Silbergeier (8b+, 240 m), Des Kaisers neue Kleider (8b+, 250 m), End of Silence (8b+, 350 m), Odyssee (8a+, 1400 m), Tarragó (240 m, 8b+), Fly 8b+ (oryg. 8c, 550 m).

Patrz też: Sébastien Berthe: „Jako wspinacze mamy obowiązek podać jak najbardziej uczciwą i dokładną wycenę!”

źródło: FB S. Berthe, woguclimbing.com, archiwum wspinanie.pl




  • Komentarze na forum Dodaj swój wątek
    Brak komentarzy na forum