Karakorum – lato 2021: ambitne plany na K2 i Shishpare

Niedawno w Karakorum rozpoczął się sezon letni. Jak zawsze największą popularnością cieszą się ośmiotysięczniki K2 i Broad Peak. Większość osób wybierających się na te szczyty to uczestnicy wypraw komercyjnych, jednak na te i inne góry wspinać się będą również mniejsze i samodzielne zespoły, których cele możemy uznać za sportowe. Oto zapowiedź tego co będzie działo się w Karakorum i Himalajach Zachodnich w najbliższych tygodniach.

***

K2 (8611 m)

K2 (fot. Graham Zimmerman Instagram)

Z powodu pandemii w letnim sezonie 2020 na K2 nie wspinał się nikt. Za to zimą ruch był bezprecedensowo duży, doczekaliśmy się też pierwszego zimowego wejścia na drugą najwyższą górę świata. I w tym roku zainteresowanie K2 jest mniejsze niż zazwyczaj, wydano nieco ponad 60 pozwoleń. Oprócz wypraw komercyjnych (m.in. Pioneer Adventure, Madison Mountaineering, Karakorum Expeditions) na K2 wspinać się będą Graham Zimmerman i Ian Welsted. Celem tego zespołu jest piękna i trudno dostępna droga Japończyków z 1981 r. – Zachodnia Grań.

Obaj wspinacze zostali nagrodzeni Złotymi Czekanami za nowe drogi w Karakorum. W 2013 r. Welsted otrzymał to wyróżnienie za pierwsze wejście na K6 West (towarzyszył mu Rafał Sławiński). W 2019 r. Piolet D’Ors trafił do zespołu Graham Zimmerman, Steve Swenson, Chris Wright, Mark Richey, za nową drogę na Link Sar.

Wspinacze planują poruszać się w lekkim stylu (zabierają pięć lub sześć lin), oczywiście bez wspomagania butlami z tlenem. Zimmerman komentował przed wyjazdem:

Urządzimy się w bazie, zapoznamy się z dolnymi partiami drogi i pójdziemy się aklimatyzować na Broad Peak. Później poczekamy na okno pogodowe, gdy się trafi, pójdziemy prosto w górę. 

Po aklimatyzacji wspinacze przeniosą się do ABC. Pierwszy fragment wspinaczki to lodowe pola, prowadzące do grani – Welsted kontynuuje:

Sama grań jest w zasadzie skalista, a to nam odpowiada. Mając w pamięci tragedię brytyjskiej wyprawy, postaramy się trzymać blisko ostrza grani, aby uniknąć lawin.

Wspinacz przywołuje wyprawę Chrisa Boningtona z 1978 r. – pierwszą próbę zdobycia K2 tą drogą, podczas w lawinie zginął Nick Estcourt. 

Droga Japońska West Ridge. Rysunek z wyprawy w 1993 r. (fot. The Alpine Journal / explorersweb.com)

Drogę Japońską pokonano do tej pory trzy razy, jednak za każdym razem w stylu oblężniczym, ze znacznym wykorzystaniem lin poręczowych. Istnieje również logiczne prostowanie fragmentu pod szczytem – wspinacze planują spróbować przejść ten odcinek jako pierwsi. Welsted dodaje:

Zazwyczaj wspinamy się z namiotem i kuchenką. Czy damy radę za jednym zamachem? Zobaczymy, nie chcemy się określać. Jeśli warunki zmuszą nas do wchodzenie i schodzenia, to ok. To czego na pewno nie będziemy robić, to zostawiać sprzętu i rozstawiać i zostawiać namiotów.

Wspinaczom towarzysz mały zespół w bazie. Obaj w czasie wyprawy nie planują komunikować się za pośrednictwem mediów społecznościowych.

Wierzchołek drugiej góry świata planuje zdobyć także Samina Baig. Jeśli jej plan się powiedzie, będzie pierwszą Pakistanką na K2. Do tej pory zdobył już – również jako pierwsza kobieta z Pakistanu – Mount Everest (z dodatkowym tlenem, w 2013 r.) i Seven Summits. Samina jest również aktywistką działającą na rzecz wzmocnienia pozycji kobiet oraz ochrony środowiska.

Samina w bazie pod K2 (fot. Samina Baig FB)

Sajid Sadpara prowadzi poszukiwania zaginionych zimą alpinistów: swojego ojca Muhammada Ali Sadpary, Johna Snorri Sigurjonssona i Juana Pablo Mohra.

Shispare (7611 m)

Piramida szczytowa Shispare – 7611 m n.p.m.

Na jeden z najwyższych szczytów grupy Batura Muztagh wspinają się Hélias Millerioux, Patrick Wagnon i Yannick Graziani. Zespół planuje zdobyć szczyt nową drogą. Trwa aklimatyzacja i poszukiwanie logicznej linii. Kilka dni temu wspinacze napisali:

Aklimatyzacja to kluczowy element przygotowań przed akcją na dużej wysokości. Spędziliśmy trzy dni na wysokości 5400 m czekając na dostosowanie się naszych ciał do nowych warunków. Pomimo niestabilnej pogody i 60 cm świeżego śniegu, wytrzymaliśmy w schronie wykopanym w szczelinie lodowej.

Eksploracja tej części Karakorum rozpoczęła się stosunkowo późno, bo dopiero w latach 70., Shispare zdobyto do tej pory prawdopodobnie tylko kilka razy. Pierwszymi zdobywcami tej góry byli w 1974 roku członkowie polsko-niemieckiej ekspedycji pod kierunkiem Janusza Kurczaba. 21 lipca 1974 roku szczyt zdobyli Polacy Leszek Cichy, Marek Grochowski, Jan Holnicki-Szulc, Andrzej Młynarczyk, Jacek Poręba, oraz Niemcy Hubert Bleicher i Herbert Oberhofer. Tego samego dnia Janusz Kurczab zdobył dziewiczy, pobliski Ghenta Sar (7091 m).

Na przypomnienie zasługuje świetne przejście Japończyków z 2017 r. 22 sierpnia Kazuya Hiraide i Kenro Nakajima zdobyli szczyt nową drogą przez północno-wschodnią ścianę.

Przebieg drogi Japończyków na płn.-wsch. ścianie Shispare

Postępy trójki Francuzów można podglądać tutaj:

• tracker Héliasa Millerioux

Muchu Chhish (7452 m)

Przepak czeskiej wyprawy w drodze pod Muchu Chhish (fot. Muchu Chhish 2021 Czech Expedition FB)

Czesi powracają do akcji, po zeszłorocznej porażce na najwyższym niezdobytym dotąd siedmiotysięczniku (z dostępnych – inne dziewicze wyższe szczyty są niedostępne ze względów religijnych lub politycznych).

Muchu Chhish, znany również jako Batura V, znajduje się w grupie górskiej Batura Muztagh w Karakorum, między dystryktem Gilgit w północnym Pakistanie, a doliną Hunza. Batura Muztagh jest najbardziej na zachód wysuniętą grupą w Karakorum.

Zespół wylądował w Pakistanie 28 czerwca, teraz są w drodze do Magmar. Póki co nie znamy więcej szczegółów, niemniej ta wyprawa zapowiada się interesująco.

Broad Peak (8051 m)

Lotta Hintsa i Don Bowie w bazie pod Broad Peakiem (fot. Hussain Aziz)

Kanadyjczyk Don Bowie i Finka Lotta Hintsa powracają na Broad Peak po nieudanej próbie zimowej w 2020 r. (towarzyszył im wtedy Denis Urubko). Liczą na to, że letnie warunki pozwolą im ukończyć to co zaczęli. Zespół dotarł do bazy w pierwszej połowie czerwca.

Belgijski zespół w składzie Sophie Lenaerts, Steff Maginelle i Jeff Spelmans planuje zdobyć dwa szczyty, K2 i Broad Peak. Maginelle ma na swoim koncie Everest, Makalu, Lhotse, i oba Gasherbrumy (bez butli z tlenem). Na podobnej liście Lenaerts brakuje tylko Gasherbruma II. Spelmans zdobył samotnie Khan Tengri i Pik Lenina. (Do wyprawy dołączyli również Niels Jespers, Wouter Noterman i Luc Beirinckx. Dla dwóch ostatnich to pierwszy ośmiotysięcznik – każdy z nich zatrudnił po jednym przewodniku).

Na podobny dublet chrapkę ma wiele osób, w tym uczestnicy wypraw komercyjnych. Jednak jak pokazuje historia, tego typu plany dość rzadko udaje się zrealizować. Według danych zgromadzonych przez Eberharda Jurgalskiego do tej pory w ciągu jednego sezonu oba szczyty zdobyło tylko osiem osób:

*źródło tabeli: alanarnette.com / przedostatni kolumna to liczba dni odstępu pomiędzy szczytami

Dla porównania znacznie częstszy dublet to Gasherbrum I i II. Takiego połączenia w ciągu jednego sezonu dokonało aż 118 osób (dwa przejścia są dyskusyjne). Podczas gdy odstęp pomiędzy kolejnymi szczytami K2/Broad Peak to 8 do 15 dni, rekord na GI i GII to 2 dni, 4 godziny i 30 min (Elizabeth Revol w 2008 r.).

Na trudność skompletowania obu szczytów (K2 i BP) w ciągu jednego sezonu wpływa pogoda, czas, kondycja i wysokość.

W skład komercyjnej wyprawy – prowadzonej przez agencję Leila Peak Expedition – działającej także na Broad Peaku wchodzi szóstka himalaistów – Monika Witkowska oraz Węgier, Azer i trójka Rosjan. Dzisiaj rano Monika miała wyjść z zamiarem dotarcia do obozu 1. Warto dodać, że wyprawie Moniki towarzyszy zbiórka pieniędzy, której beneficjentem jest Fundacja Niesiemy Nadzieję. Podróżniczka planuje zebrać 8051 zł.

Gasherbrumy

Dość spokojnie będzie również w masywie Gasherbrumów. Oba główne szczyty (GI i GII) planuje zdobyć 32-letni Pakistańczyk Sirbaz Kahn, któremu powiodło się wiosną na Annapurnie i Mount Evereście, jednak oba szczyty zdobył z dodatkowym tlenem. Jeśli jego plan się powiedzie, będą to jego szósty i siódmy ośmiotysięcznik – celem Kahna jest zdobycie Korony. Do tej pory nie udało się to jeszcze żadnemu Pakistańczykowi.

Akcję górską na Gasherbrumie II rozpoczął Piotr Krzyżowski i Radosław Woźniak. Wczoraj zespół Beskid Expedition Team zameldował się w obozie 1:

Wyszliśmy dzisiaj o 1 w nocy [30.06]. Dojście do C1 zajęło nam 6 godzin, ponieważ szliśmy na ciężko z dwoma namiotami, gazem i jedzeniem na 4 dni.

W rejonie działać będzie też niemiecka wyprawa komercyjna Amical Alpin.

Biarchedi I (6810 m)

Centralnie Biarchedi I, po prawej Biarchedi II (fot. abenteuer-berg.de)

Na ten niezdobyty, wysoki i trudno dostępny sześciotysięcznik planowała wspiąć się niemiecko-kanadyjska para Nancy Hansen i Ralf Dujmovits. Niestety jak podaje Dujmovits, na zdobycie szczytu i bezpieczny powrót potrzeba sześciu dni, a prognozy pogody nie przewidują tak długiego okna.

Wspinacze dotarli do wysokości 5650 m, gdzie wcześniej złożyli depozyt, spakowali cały sprzęt i zeszli do bazy.

Przełęcz na Biarchedi I (ok. 5650 m) – w tym miejscu Nancy i Ralf zawrócili (fot. Ralf Dujmovits)

Ralf skomentował:

To zawsze duże rozczarowanie, tyle czasu, energii i pieniędzy poświęconych na wyprawę – wszystko na nic z powodu trzech tygodni niepogody. Tym razem szczęście nam nie sprzyjało.

Wygląda na to, że para nie planuje już kolejnego wyjścia w górę i wraca do domu. Niezdobyty szczyt pozostanie ciekawym celem dla kolejnych zespołów.

Planowana droga na Biarchedi I i położenie szczytu względem Biarchedi II (fot. Ralf Dujmovits)

Pobliski Biarchedi II (6781 m) został zdobyty po raz pierwszy w 1984 r. przez Jerzego Kukuczkę, który wszedł na szczyt, po znanej kłótni i symbolicznym rozstaniu z Wojtkiem Kurtyką, z którym (po udanym trawersie masywu Broad Peaku tego lata) planował atak na Świetlistą Ścianę Gasherbrum IV (7932 m). Kurtyka uznał jednak, że pogoda jest nieodpowiednia i zszedł do bazy, Kukuczka poszedł sam na Biarchedi II i zszedł mało znanym szlakiem przez przełęcz Masherbrum La do doliny Hushe.

Nanga Parbat (8126 m), Himalaje Zachodnie

Hiszpański team pod wodzą Manuela Gonzaleza planuje zdobyć Nanga Parbat od strony lodowca Diama, drogą którą w 1978 r. pokonał solo Reinhold Messner, prawą częścią ściany Diamir. Oprócz lidera zespół tworzą: Enrique Osiel, Iñigo Delgado, Sergio Carrascoso i Carlos Santafe.

To jedyna wyprawa na Nanga Parbat tego lata. Gonzalez komentuje:

Mamy górę wyłącznie dla siebie, dacie wiarę?

Wyprawa na Nanga Parbat (fot. Club Alpino Ama Dablam)

Dzisiaj, 1 lipca, alpiniści osiągnęli obóz 1 na 5350 m. Kolejny etap to pokonanie lodowca do jego końca, do wysokości ok. 6000 m, gdzie stanie lekki namiot dwuosobowy – obóz 2. Wspinacze obawiają się jednak załamania pogody – prognozy na najbliższe 18 dni są niekorzystne.

Michał Gurgul
źródła: abenteuer-berg.de, alanarnette.com, explorersweb.com, Hélias Millerioux, Club Alpino Ama Dablam