24 lutego 2020 10:42

Zmarł Ireneusz Kołcon (1953-2020)

11 lutego 2020 r. zmarł w Wiedniu Ireneusz Kołcon, taternik, alpinista, wytrawny narciarz wysokogórski, instruktor wspinania i narciarstwa.

Ireneusz Kołcon podczas przejścia Tour de Ciel, Weisshorn w tle, rok 2013

Irek podczas przejścia Tour de Ciel, Weisshorn w tle, rok 2013

Urodził się 4 czerwca 1953 r. w Krakowie, studia ukończył na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH. Od 1980 do 1992 roku był pracownikiem Zakładu Węgli tej uczelni.

Od 1974 roku członek Klubu Wysokogórskiego w Krakowie, gdzie rozpoczął swoją działalność górską. Przedstawiony poniżej wykaz przejść Irka został opracowany przez Piotra Lutyńskiego.

W Tatrach latem pokonał m.in. drogi na Kazalnicy jak d. Kiełkowskiego i Filar, Diretissimę płn. ściany Małego Kieżmarskiego czy Diretissimę Żółtej Ściany. Zimą przeszedł płn-wsch. ścianę Mieguszowieckiego Szczytu drogą Surdela, Pośredni Gerlach drogą Stanisławskiego, Stanisławskiego na Mnichu, czy Diretissimę Kieżmarskiej Kopy.

W Alpach w 1979 r. zaliczył kilka przejść, w tym drogę Bonattiego na Grand Capucin. Po zakończeniu tego pobytu we Francji ograniczył swoją działalność wspinaczkową, skupiając się głównie na przejściach skialpinistycznych.

Uczestniczył w wielu alpejskich eskapadach narciarskich takich jak Haute Route, Hoch Tirol , Tour du Ciel, Oetztaler Runde, Silvretta Runde. Na nartach zdobył kilka czterotysięczników m.in. Mont Blanc du Tacul, Bishorn, Gran Paradiso, Monte Rosa, Allalinhorn, Breithorn.

Był jednym z założycieli Sekcji Narciarstwa Wysokogórskiego KW Kraków (1986 r.) i przez wiele lat jej aktywnym członkiem. Tam też poznał swoją przyszłą żonę, Anitę Zajączkowską.

Pod koniec lat 80-tych ub. wieku rozpoczął studia filozoficzne na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (obecnie Uniwersytet Papieski). W marcu 1992 roku obronił pracę magisterską i przeniósł się do Wiednia, gdzie nieco wcześniej zamieszkała Anita.

W latach 1994 i 1995 kontynuował studia filozoficzne w Lichtensteinie. W roku 1996 rozpoczął pracę na uniwersytecie górniczym Montanuniversitaet w Leoben w Styrii (środkowa Austria), a 3 lata później obronił doktorat na tej uczelni. Jego praca doktorska dotyczyła badań petrograficznych i palinologicznych złóż węgla brunatnego Koeflach – Voitsberg w Styrii.

W związku z zakończeniem programu badawczego, w którym uczestniczył Irek, nie mając perspektyw na długofalową pracę naukową, postanowił radykalnie zmienić zawód i rozpoczął pracę jako programista. Przez kolejne kilkanaście lat pracował w Wiedniu w tym zawodzie.

Grosses Baerneck, ostatnia skitura Irka, 31.03.2019.

Grosses Baerneck, ostatnia skitura Irka, 31.03.2019.

Będąc w Austrii intensywnie chodził i jeździł na nartach w całych Alpach, często w towarzystwie kolegów z Sekcji KW Kraków. Niestety, w grudniu 2017 r. zaczęły się problemy ze zdrowiem, a diagnoza była okrutna – rak. Pomimo złych rokowań Irek nie poddawał się i w każdym okresie poprawy pomiędzy licznymi terapiami chodził intensywnie na nartach. Jeszcze w marcu 2019 wyprawiał się w góry, oczywiście nie na tak wielkie wyrypy jak dawniej, ale bardzo często.

Ostatni raz spotkaliśmy się w Krakowie w październiku 2019, a dzień wcześniej Irek odwiedził nas podczas prac na Rozwalistej Turni w Dolinie Kobylańskiej.

Pogrzeb Irka odbędzie się w piątek 28 lutego o godzinie 12.20 na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Krzysztof Baran




  • Komentarze na forum Dodaj swój wątek
    Brak komentarzy na forum