17 września 2019 09:04

Wielka Korona Tatr dziewięcioletniego Antka Marcisza oczami Taty

Nadszedł w końcu czas szkoły, mogę odetchnąć i zebrać myśli, aby napisać parę zdań o intensywnych rodzinnych wakacjach, które zafundowaliśmy sobie tego lata.

Andrzej i Antek Marcisz

W 1998 roku pojęcie Wielka Korona Tatr (WKT) zdefiniował Piotr Mielus, zauważając, że w Tatrach istnieje 14 wybitnych szczytów, które posiadają swoją wybitność większą niż sto metrów ponad przełęczą oraz wznoszą się na wysokość większą niż 8000 nie metrów ale stóp! Od przeszło dwudziestu lat „ośmiotysięczniki tatrzańskie” stały się wyzwaniem dla setek osób. Co ciekawe, wszystkie wznoszą po słowackiej stronie Tatr!

WKT zaczęła mnie interesować zaraz po przejściu Głównej Grani Tatr Wysokich w 2015 roku. Pomysł szybkiego przejścia w non-stopie podsunął Kacper Tekieli i Piotr Herzog – mając nadzieję, że być może uda się tego dokonać w ciągu jednego dnia lub nieco powyżej, tak aby nie trzeba było nieść ze sobą sprzętu biwakowego. Wówczas przemyślałem optymalną trasę, na którą potrzebne byłoby około 40 godzin, bez wliczania odpoczynków. Niestety poważna kontuzja wykluczyła mnie tamtego lata z tego projektu, w międzyczasie w ciągu 3 dni WKT zdobył Paweł Orawiec, a kilka dni później czas do 49 godzin zredukowała Alicja Paszczak.

Wiem, że to na pewno nie koniec tej rozgrywki. Kilku moich znajomych – mocnych wspinaczo-biegaczy zapowiada rychłe próby. Dla mnie póki co game is over, choć sama idea bardzo mi się podoba, jest dużym wyzwaniem i możliwością sprawdzenia swojej wydolności psychicznej i fizycznej.

Rok temu zastanawiałem się, czy na WKT nie namówić rodziny, ale Antek był zdecydowanie za mały i za słaby kondycyjnie, a wędrówki dolinami Tatr sprawiały mu trudność. Rzecz całkowicie zmieniła się w tym roku, Antek zdecydował się na wspinanie z dolną na Avatarze i w ogóle cały czas męczył mnie, abym go wziął w końcu na Lodowy.

Antek Marcisz na Lodowym Koniu

Antek Marcisz na Lodowym Koniu

Lodowy Szczyt ma w naszej rodzinie miejsce szczególne. Zaczynając od takiej bujłdałki – której Lodowy był bohaterem – a którą kiedyś popełniłem na wspinaniu.pl. Wtedy Antek – kilkuletnie dziecko, czekał na nasz powrót i powiedział, że nie zaśnie, dopóki rodzice nie wrócą. Lodowy Szczyt, z rejonu Białki, w okolicach której spędzaliśmy zawsze wakacje wygląda na największy w Tatrach. W oczach mojego dziecka Lodowy urósł do mitycznego szczytu, który pragnie zdobyć. Od pewnego czasu w mieszkaniu na ścianie mamy ogromną tapetę z panoramą z Czarnej Góry, gdzie króluje oczywiście Lodowy.

W tym roku w maju, czerwcu i lipcu blisko 40 dni spędziłem na planie filmu fabularnego Urszuli Antoniak „Magic Mountains”. Pracowaliśmy często bez przerwy w pracy i produkcja umożliwiła mi pobyt z rodziną. Antek z mamą regularnie przebywali na planie filmu na Łomnicy, gdzie kręciliśmy główne zdjęcia wspinaczkowe. W wolnej chwili przeszliśmy południową grań na Łomnicy drogą Birkenmajera. Tak Antek zdobył swój pierwszy szczyt WKT. Tydzień później weszliśmy na Kieżmarski Szczyt. Zaobserwowałem u Antka kolosalną zmianę wydolnościową i sprawności. Najważniejsze, że zupełnie nie bał się przepaści i eksponowany teren graniowy nie wywoływał w nim lęku.

Na dalsze podboje tatrzańskie trzeba było poczekać niemal do końca lipca, gdyż Antek miał zaplanowany wcześniej pobyt na obozach nad morzem.

Ponieważ dostałem też zlecenie na napisanie przewodnika po Tatrach dla turystów wysokogórskich, potrzebowałem zrobić aktualne zdjęcia i odświeżyć sobie znajomość niektórych miejsc. Wspólnie z żoną uznaliśmy, że o ile syn będzie wykazywał chęć, ciekawym pomysłem na wspólne spędzenie reszty wakacji będzie próba takiego rodzinnego wejścia na pozostałe 12 szczytów WKT.

Wielka Korona Tatr Antka Marcisza, 2019

Wielka Korona Tatr Antka Marcisza, 2019

Cały harmonogram wejść jest na zdjęciu. Po wejściu na Staroleśny Antek zapalił się, aby zdobyć Gerlach, niestraszne było mu wczesne wstawanie i długie podejścia. Najgorsze były wejścia na Krywań i Sławkowski, gdzie nie było wspinania tylko mozolny marsz w górę i w dół. Przy zejściu z Gerlacha przygodni Ukraińcy zrzucili na nas kilka kamieni, które na szczęście nas minęły.

Andrzej, Joanna i Antek Marcisz oraz Władek Vermessy na Lodowym Szczycie

Andrzej, Joanna i Antek Marcisz oraz Władek Vermessy na Lodowym Szczycie

Zaczęliśmy się z żoną wahać, czy ta gra jest warta takiego ryzyka. Po dyskusjach zrewidowaliśmy trasy wejść na pozostałe szczyty, dodatkowo poprosiliśmy Władka Vermessy, aby nam towarzyszył w ramach ekstra zabezpieczenia – ponieważ prognozy pogody się nie sprawdzały, a burze znalazły swoje ofiary. Chcieliśmy zakończyć WKT przede wszystkim bezpiecznie i proporcja trzech osób dorosłych na jedno dziecko wcale nie wydała nam się przesadna.

Presja i stres podczas wspinaczki z najbliższymi są wielokrotnie podwyższone i można tego doświadczyć dopiero wysoko w górach, kiedy do zejścia pozostaje jeszcze wiele godzin. Dlatego z dzieciakami zalecam bardzo przemyślane działanie, korzystanie z pomocy doświadczonych wspinaczkowo znajomych, a jeśli kogoś stać również przewodników.

Andrzej Marcisz (#hokaoneone #marmot #aku #BergansTeam)




  • Komentarze na forum Dodaj swój wątek

    Tatry i dzieci [81]
    rr Napisał(a): ------------------------------------------------------- > Witam, > > Wyzej opisana aktywnosc…

    18-09-2019
    adamniemalysz