Mnich drogami dla każdego, czyli nowy zestaw Master Topo
Ukazał się kolejny foto-przewodnik Master Topo. Grzegorz Głazek wydał topo ścian Mnicha, opisujące szczegółowo ten wybitny i popularny szczyt od północy i północnego-zachodu!
***
Kolejny zestaw z serii Ściany Tatr obejmuje najbardziej popularne, północne i zachodnie ściany Mnicha, mniej wymagające od przyciągającej uwagę ściany wschodniej. Jednak to te skromniejsze ściany skupiają największą część ruchu na Mnichu i mają kluczowe znaczenie dla wspinaczki w pierwszy dzień pogody i dla osób rozpoczynających sezon wspinaczkowy lub w ogóle początkujących. To tu mogą się przecinać, i to dosłownie, szlaki ekstremalistów spod znaku VIII czy IX z trasami zarówno zwykłych wspinaczy, testujących swoją formę na bezpiecznych co do asekuracji, za to bardzo zajmujących pasażach VI+ do VII+, jak i kursantów na skromnym (ale dla nich bardzo ważnym) V, IV i III. I to tu mogą z bardzo bliska, nawet z odległości kilkunastu metrów, obserwować taterników w akcji zwykli turyści, prowadzeni przez przewodników najłatwiejszymi drogami na szczyt, ze słynną drogą Przez Płytę na czele.
Dodajmy jeszcze, że ściany te, tak jak wszystkie urwiska Mnicha powyżej tzw. Mnichowych Półek, mają wręcz przysłowiowo dobrą skałę i szybko schną, a ściana pn.-zach. bywa ścianą „pierwszego wyboru” dla wspinaczy wybierających cel już w kilka godzin po ustaniu deszczu. Wydawałoby się, że tak często chodzony i opisywany teren nie powinien kryć już tajemnic co do przebiegu dróg i ich historii, a jednak tak nie jest (o czym krótko poniżej w przykładach, rzecz zasługuje na naprawdę dużą osobną publikację).
Topo nr 16 obejmuje 9 dróg ściany północnej z wariantami i daje boczny wgląd w profile kilku dróg położonych już na ścianie pn.-zach. Ze względu na ściśle północną wystawę ściany, do zajmującego cały arkusz (48 cm) zdjęcia wieczornego dołączono widok poranny, pozwalający zobaczyć wszystkie formacje ściany w dopełniających się oświetleniach.
Topo nr 15 obejmuje ścianę północno-zachodnią oraz najmniejsze urwisko Mnicha, położone ściśle od strony zachodniej, którym biegną najstarsze i najłatwiejsze drogi na szczyt (dostępne także dla turystów idących z licencjonowanym przewodnikiem), niegdyś wyznaczające początek taternictwa.
Topo m. in. obejmuje 5 dróg i większych wariantów powstałych w okresie 2013-2017 (droga Payka 2013, Alabama 2015, Kosmołata 2016, Sorry, Vader 2017, OkołoFuczok 2015), oraz szczegółowo wyjaśnia przebieg „tajemnej” do niedawna drogi Fuczok z 2004 roku. Zaznaczono też po raz pierwszy blisko 10 starszych i używanych w praktyce wariantów, dotąd na ogół nieuwzględnionych w opisach, zwłaszcza graficznych. Topo naprawia też znaczną liczbę nieporozumień co do przypisywania autorstwa wariantów nie tym osobom, które przeszły dany wariant wcześniej.
Na ścianie pn.-zachodniej naniesiono stan asekuracji dróg sportowych i projektów z lat 1990., bo uległ on zmianie wskutek reekipowania tych dróg w latach 2015-2017, co wpłynęło także na orientację oraz jakość asekuracji na drogach sąsiednich, bardziej tradowych (stanowiska). Przy czym na topo w miarę możności rozróżniano ringi (kotwy z litej stali, wklejane w otwory w skale) oraz spity i inne kotwy z przykręcanymi tzw. plakietkami (takie kotwy są na ogół mniej trwałe względem dobrze osadzonych ringów). Na drogach mających najwięcej kotew nie zaznaczano ich wszystkich, lecz tylko te ważne ze względów orientacyjnych. Podano stanowiska zaopatrzone w łańcuchy zjazdowe, według ich stanu na lato 2018 (gdy już zmieniono jedną z preferowanych linii zjazdów i usunięto część łańcuchów).
Naniesiono też ok. roboczych 50 nazw i określeń formacji skalnych, znajdujących się w dotychczasowych – oryginalnych (pierwotnych) oraz przeredagowanych w przewodnikach – opisach dróg na Mnicha. Pozwala to na lepsze zrozumienie opisów słownych dawniejszych dróg, np. z przewodnika WHP (tom 4) i jednoznaczne skorelowanie ich z opisami graficznymi dróg współczesnych. Przy czym w zestawieniach objaśnień skrótów nazw na ogół podano dokładne źródło i stronę lub numer opisywanego wariantu, skąd te określenia nazewnicze zaczerpnięto.
Dla około 25 punktów w ścianach i na ich obrzeżach zidentyfikowano wysokości według danych LiDAR, z dokładnością do około 1 metra. Pozwala to dość precyzyjnie szacować wysokości poszczególnych wyciągów i zjazdów (ale nie ich długości, które są na ogół większe).
Grzegorz Głazek
Mnich NW, topo nr 15 z serii ściany Tatr, Mnich N, topo nr 15 z serii ściany Tatr.
Autor Grzegorz Głazek, wydawca Master Topo, Warszawa 2019. Współproducent wydania i dystrybutor Antykwariat Górski „Filar”, Kielce. Format 334 x 480 mm (2 arkusze). Mapy są dostępne w wersji składanej (w mocnej kieszonce) i rolowanej (w rękawie foliowym).
Topo jest dostępne w księgarni wspinanie.pl. Znajdziecie tam wszystkie dostępne przewodniki Master Topo, włącznie z fototopo opisującym słynną wschodnia ścianę Mnicha: „Master Topo – Mnich i Zamarła Turnia” (przy zakupie obu przewodników rabat, który pojawi się po dodaniu najnowszego przewodnika do koszyka).