Jannu: Rosjanie w końcu na grani – South Shoulder [aktualizacja]
Od kilku dni śledziliśmy próby dotarcia rosyjskiego zespołu do grani południowej (South Shoulder) Jannu. W końcu otrzymaliśmy wiadomość, że Dmitrij Gołowczenko i Siergiej Niłow osiągnęli grań i rozpoczęli skomplikowane zjazdy i zejście południowo-zachodnimi zboczami góry.
Jannu od południowego-zachodu. Czerwona kropka wskazuje prawdopodobny punkt osiągnięty na grani przez zespół rosyjski. Pod piramidą szczytową lodowy kocioł (plateaux) Throne (Tron) (fot. wikiwand.com)
Eliza Kubarska przesłała o 12 godzinie taki komunikat:
Rosjanie doszli do grani – South Shoulder. Szykują się do zejścia francuską drogą. Ja idę od drugiej strony, spotkać się z nimi od lodowca Yamatari.
Wcześniej rano Eliza informowała, że ekipa filmowa opuściła już bazę pod Jannu. Ona została jeszcze z Szerpami, aby poczekać na info od zespołu o osiągnięciu grani. Teraz czeka ją wędrówka przez przełęcz Selele do sąsiedniej doliny. Od momentu osiągnięcia południowo-zachodniej ściany zespół straci kontakt z Elizą – jedynym źródłem będzie tracker, który wysyła info do żony Dmitrija.
Jannu od strony południowo-zachodniej (rysunek pochodzi z przewodnika-monografii Jana Kiełkowskiego “Kangchenjunga Himal & Kumbhakarna Himal”, wyd. Explo, Gliwice 1999, str. 134, reprodukcja za pisemną zgodą autora)
Dzisiaj na Jannu panują dobre warunki. Jednak z prognoz (zaktualizowanych) przesłanych przez Michała Pykę wynika, conajmniej doba bez opadów, sporo słońca. Niestety prognozy są zmienne i trzeba ich pilnować cały czas. Opad śniegu spodziewany jest 30.03 (1-2 cm), a 31.03 już większy ok. 15 cm.
Przed Dmitrijem i Siergiejem bardzo skomplikowana droga zejściowa. Wiedzie ona południowo-zachodnią ścianą przez plateau lodowca Throne (Tron to lodowy kocioł u podstawy piramidy szczytowej) i dalej mnie więcej linią drogi francuskiej – wytyczonej przez ekipę Lionela Terraya, która jako pierwsza zdobyła Jannu w 1962 roku.
Po lodowcu Throne Rosjan czeka zapewne najtrudniejsze technicznie zejście wzdłuż grani Buffer Peak (Tete du Butoir, wg map Google około 6400 m) do przełęczy Młodych (Col de Jeunes), około 6050 m, i zejście lodowcem Providence, a po przekroczeniu niskiej grani na wys. około 5700 m, w dół małym lodowczykiem de Jeunes na lodowiec główny Yamatari na wysokość około 5000 m. Ostatni fragment prowadzi już łatwo wzdłuż lodowca Yamatari do wioski Ghunsa (ok. 3550 m).
Na czerwono zaznaczono prawdopodobną drogę zejścia zespołu rosyjskiego z Jannu na stronę południowo-zachodnią (schemat pochodzi z przewodnika-monografii Jana Kiełkowskiego “Kangchenjunga Himal & Kumbhakarna Himal”, wyd. Explo, Gliwice 1999, str. 162, reprodukcja za pisemną zgodą autora). Dodatkowe komentarze (kolory niebieski i czerwony) – Grzegorz Głazek.
Zespół otrzymał przez telefon satelitarny w miarę dokładny opis zejścia, przygotowany na podstawie literatury przez Grzegorza Głazka i Davida Kaszlikowskiego. Na powyższym schemacie możecie prześledzić czekającą ich drogę – rysunek pochodzi z przewodnika-monografii Jana Kiełkowskiego (“Kangchenjunga Himal & Kumbhakarna Himal”, wyd. Explo, Gliwice 1999; inna nazwa Jannu to Kumbkhakarna).
Źródło: info własne od Elizy Kubarskiej i ekipy filmowej filmu Ściana Cieni z bazy pod Jannu
[aktualizacja 28.03, godz. 18:12]
