15 sierpnia 2018 13:26

Nowości na Zamarłej Turni i Kopie Spadowej – Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis

W drugim tygodniu sierpnia udało nam się wstrzelić w okno pogodowe i poprowadziliśmy z Katarzyną Klubą dwa ciekawe pasaże w Tatrach.

Zamarła Turnia, wariant Krokodyl VII+, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 7.08.2018

Zamarła Turnia, wariant Krokodyl VII+, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 7.08.2018

Zamarła Turnia, wariant Krokodyl VII+, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 7.08.2018

Zamarła Turnia, wariant Krokodyl VII+, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 7.08.2018

7 sierpnia na Zamarłej Turni przeszliśmy przez dolny pas okapów niechodzonym terenem, mniej więcej w połowie odległości pomiędzy Lewymi Wrześniakami i Aligatorem. Wariant startuje ewidentnym, estetycznym, dobrze urzeźbionym i chyba rzadko chodzonym (?) filarkiem, po czym łączy się z Aligatorem przy załamaniu pasa okapów.

Zamarła Turnia, wariant Krokodyl VII+, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 7.08.2018

Zamarła Turnia, wariant Krokodyl VII+, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 7.08.2018

Zamarła Turnia, wariant Krokodyl VII+, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 7.08.2018

Zamarła Turnia, wariant Krokodyl VII+, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 7.08.2018

Od tego miejsca idziemy kilka metrów w górę wspólnie z Aligatorem, po czym blisko okapu odbijamy około pięciu metrów w lewo i przewijamy się wprost w górę przez okap, niestety nieco zarośnięty porostami. Stanowisko założyliśmy na małym stopniu tuż nad krawędzią okapu. Następnie wariant wiedzie wprost w górę z lekkim odchyleniem w lewo, łącząc się po kilkudziesięciu kolejnych metrach z Lewymi Wrześniakami.

Maciej Tertelis na Krokodylu (fot. Katarzyna Kluba)

Maciej Tertelis na Krokodylu (fot. Katarzyna Kluba)

Wariant nazwaliśmy Krokodylem przez skojarzenie z postrzępioną krawędzią okapu, jak i analogię do nazwy pobliskiej drogi. W okapie pozostawiliśmy jednego haka, jednak z pewnością nie będzie on zapewniał dostatecznej asekuracji. Zdecydowanie zalecane jest wzmocnienie go kilkoma mimośrodami. Trudności oszacowaliśmy na VII+, miejsce udało się, pomimo dość dalekiego sięgnięcia oraz następnie wyjścia po obłych stopniach, pokonać bez odpadnięcia.

Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis

Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis

***

8 sierpnia poprowadziliśmy Scary Sky, nową drogę prawym skrajem ściany czołowej zachodniego filara Kopy Spadowej. Droga przewija się przez dwa spiętrzenia, z których pierwsze – ściana, którą urywa się lewa depresja Niżnich Rysów, znajduje się na lewo od startu drogi Orłowskiego i Żuławskiego (zachodni filar Kopy Spadowej) z 1949 roku. Drugie, wyższe spiętrzenie które pokonaliśmy, ogranicza od prawej głęboko wcięty komin z wspomnianą już drogą Orłowskiego i Żuławskiego.

Kopa Spadowa, Scary Sky VII-, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 08.08.2018

Kopa Spadowa, Scary Sky VII-, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 08.08.2018

Pierwsze spiętrzenie przeszliśmy dwoma wyciągami (30 i 60 metrów) w pobliżu prawego jego skraju – w ten sposób udało nam się wspinać po suchej skale, podczas gdy środek ściany pozostaje mokry, bowiem kumulują się na nim wody spływające lewą depresją Niżnich Rysów.

Kopa Spadowa, Scary Sky VII-, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 08.08.2018

Kopa Spadowa, Scary Sky VII-, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 08.08.2018

Pierwsze stanowisko znajduje się kilkadziesiąt metrów mad podstawą ściany, docieramy do niego terenem bez trudności. Wyciąg rozpoczyna się po prawej stronie krawędzi ściany czołowej, by po kilkunastu metrach (V) przewinąć się na lewą stronę spiętrzenia. Wspinamy się ukośnie w lewo w skos w górę, po dobrych stopniach (V) do momentu, skąd dalszy trawers przestaje być możliwy, stąd wprost w górę (kluczowe miejsce wyciągu, VI+/VII-) do doskonale widocznej od podstawy ściany, półki z dużym jałowcem. Na tym ostatnim odcinku pozostawiliśmy hak (diagonal), asekuracja, podobnie jak na całej drodze, wymaga zastosowania kości i mimośrodów.

Maciej Tertelis na początku pierwszego spiętrzenia ściany (fot. Katarzyna Kluba)

Maciej Tertelis na początku pierwszego spiętrzenia ściany (fot. Katarzyna Kluba)

Drugi wyciąg rozpoczyna się kontynuacją wspinania w lewo skośnie w górę (V), po kilkunastu metrach narzuca się powrót na krawędź ściany, w prawo. Kierujemy się w stronę półki z dużym głazem (IV), skąd wprost w górę, krawędzią ściany (po prawej otwiera się widok na trawiasty żleb z drogą Orłowskiego i Żuławskiego), przez wysoki stopień (VII-) kilka metrów w łatwy teren, którym wprost w górę, przez trawki, do stanowiska zjazdowego u stóp kociołka w lewej depresji Niżnich Rysów. Trzecim, krótkim wyciągiem (bez trudności) dostajemy się pod kolejne, charakterystyczne spiętrzenie ściany, przecinając w tym miejscu drogę Orłowskiego i Żuławskiego, która odbiega w lewo, w kierunku ograniczającej nasze spiętrzenie, głębokiej kominowatej rysy.

Kopa Spadowa, Scary Sky VII-, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 08.08.2018

Kopa Spadowa, Scary Sky VII-, Katarzyna Kluba i Maciej Tertelis, 08.08.2018

Pierwszy wyciąg (czwarty na drodze) prowadzi płytką depresją na środku spiętrzenia, częściowo po jasnych, porośniętych mchem gładkich, wymytych wodą skałach (III-IV) do miejsca, w którym depresja rozdziela się na dwie części (stanowisko, ok. 40 m.). Z prawej strony znajduje się gładkie zacięcie, wybraliśmy wariant wiodący lekko w lewo i w górę, dobrze urzeźbionym zacięciem (miejsce VI+), wydostajemy się w łatwy teren.

Maciej Tertelis po wyjściu z trudności drugiego spiętrzenia (fot. Katarzyna Kluba)

Maciej Tertelis po wyjściu z trudności drugiego spiętrzenia (fot. Katarzyna Kluba)

Z tego miejsca, trawiastymi, biegnącymi skośnie w lewo w górę rynnami można wydostać się na zachód przecinający zachodni filar Kopy Spadowej nad jego ścianą czołową. Zachodem tym można wytrawersować, bez trudności, w lewo do ścieżki schodzącej z Białczańskiej Przełęczy Wyżniej. Alternatywnie można również osiągnąć drogę zjazdową przebiegającą w linii drogi Pachniesz Brzoskwinią.

My skierowaliśmy się w prawo w skos w górę, gdzie po dwóch długościach liny (teren II-III) dotarliśmy do jasnych skał kolejnego spiętrzenia ściany tworzącej prawy skraj zachodniego filara Kopy Spadowej. Barierę przecinają po jej lewej stronie dwa pionowe zacięcia, my kierujemy się w prawo do ujścia narzucającej się, biegnącej w skos w lewo w górę rynny. Gładkimi, płytowymi skałami dochodzimy do stanowiska (50 m, V+).

Katarzyna Kluba na stanowisku przed kluczowymi trudnościami trzeciego spiętrzenia (fot. Maciej Tertelis)

Katarzyna Kluba na stanowisku przed kluczowymi trudnościami trzeciego spiętrzenia (fot. Maciej Tertelis)

Ze stanowiska głęboką, w skos w górę i w prawo biegnącą rysą, przez zamykającą ją małą przewieszkę (VI+) wydostajemy się w łatwiejszy teren, którym po 40 metrach, docieramy pod kolejne spiętrzenie skał. Stąd, trawiasto-skalną rynną (II), w skos w lewo w górę, omijając skalne spiętrzenie wychodzimy na górny system zachodów, gdzie zdecydowaliśmy się zakończyć wspinanie (choć drogę będziemy kontynuować w najbliższym czasie do wierzchołka Kopy Spadowej). Zachodami można bez trudności przedostać się w prawo pod tzw. Płyty Pilcha, myśmy zaś przetrawersowali w lewo (II) długim trawersem do początkowego odcinka ścieżki schodzącej z Białczańskiej Przełęczy Wyżniej.

Widok na Tomkowe Igły i mur Wołowych (fot. Katarzyna Kluba)

Widok na Tomkowe Igły i Wołowy Grzbiet (fot. Katarzyna Kluba)

Scary Sky to propozycja tradowego wspinania po pięknej, tarciowej skale, jednak wyłącznie dla osób potrafiących poruszać się bezpiecznie w miejscami kruchym terenie. Niezbędne są cienkie haki, kości i mimośrody włącznie do nr 3 Camalota.

Maciej Tertelis




  • Komentarze na forum Dodaj swój wątek
    Brak komentarzy na forum