Brytyjsko-polski Titanic na Eigerze – szczegóły pierwszego przejścia drogi
Na początku grudnia zespół Tom Ballard i Marcin Tomaszewski dokonał pierwszego przejścia drogi Titanic, biegnącej w lewej części północnej ściany Eigeru. Linia pokonuje nowe fragmenty ściany w okolicy północnego filara.
Trudności Titanica wynoszą A3 M5 6b. Linia liczy sobie 1800 metrów i została pokonana w trakcie 9 dni akcji górskiej. Tom i Marcin zdecydowali się na wspinaczkę w stylu bigwall, z wykorzystaniem portaledga, bez wcześniejszego zakładania lin poręczowych. Słaba jakość skały (ogólna kruszyzna) oraz konieczność holowania sprzętu spowodowała, że zespół zabrał ze sobą spity (8 i 10 mm) oraz wiertarkę. W rezultacie wbito 50 spitów – 24 spity jako asekuracja wyciągów, a 26 dla wzmocnienia stanowisk.

Północny filar Eigeru z zaznaczonymi drogami: “Scottish Pillars” 1970 (“Droga Szkocka”, linia zielona), “Seven Pillars of Wisdom” 2009 (żółta), “Griff ins Licht” 2002 (czerwona) i dodatkowo orientacyjny przebieg “Drogi Polskiej” 1968 (biała) (fot. arch. i oprac. Tom Ballard; “Droga Polska” dodana przez wspinanie.pl)
Początkowo wspinacze zastanawiali się jeszcze nad pomysłem wspinaczki w prawej części ściany – w okolicach drogi Yeti, jednak ostatecznie wybór padł na lewe skrzydło północnej ściany. Warto zaznaczyć, że ten fragment Eigeru dobrze jest znany Ballardowi, który wspinał się tu kilka razy latem. W 2009 pokonał sam nową drogę Seven Pillars of Wisdom 7b, oraz dorobił wariant klasyczny do Filara Szkockiego (drogi z 1970 roku).
A wracając do wątku polskiego – w 1968 zespół Krzysztof Cielecki, Tadeusz Łaukajtys, Ryszard Szafirski i Adam Zyzak pokonał filar północny nową drogą (notabene wyprzedzając o jeden dzień zespół Toni Hiebelera z braćmi Messnerami, przez co jego droga stała się wariantem do Drogi Polskiej, choć w wielu opracowaniach zachodnich często jest niestety na odwrót).
Zarówno Griff ins Licht, Seven Pillars…, jak i Filar Szkocki można uznać za rodzaj wyprostowania polskiej drogi, która omijała skalne bastiony. Jak widać, historia w swoisty sposób zatoczyła koło – po prawie 50 latach Polak znowu zostawia swój ślad na Eigerze!
Titanic składa się z dwóch części. Pierwsza to około 1000-metrowy odcinek trzech skalnych barier o dużym nagromadzeniu trudności poprzecinanych terenem mikstowym, druga z kolei to 800-metrowe mikstowo-śnieżne wejście na grań, a następnie szczyt główny.
Kalendarium:
- 28 listopada – około północy alpiniści spotkali się w szwajcarskiej miejscowości Interlaken.
- 29 listopada – 3 grudnia – rozpoczęli transport sprzętu pod ścianę. Akcja planowana była na 10 dni. Tom i Marcin zdecydowali się rozpocząć wspinaczkę bez wcześniejszego poręczowania ściany. W dniu rozpoczęcia wspinaczki i pokonaniu pierwszej skalnej bariery oraz następującego po nim mikstu, po około 300 metrach wspinacze założyli pierwszy biwak w ścianie, który usytuowany był u podstawy drugiej bariery skalnej. W trakcie kolejnych dni sukcesywnie pokonywane były dwie kolejne bariery skalne oraz śnieżne odcinki ściany pomiędzy nimi. Napotkane trudności zmuszały wspinaczy do użycia techniki hakowej. W trakcie zdobywania wysokości zakładane były kolejne podwieszane biwaki, a sprzęt o wadze ok. 80 kg był holowany.
- 4 grudnia – piątego dnia wspinaczki, założony został ostatni, czwarty biwak w połowie trzeciej 500-metrowej bariery skalnej.
- 5 grudnia – zaporęczowany został kolejny odcinek ok. 250 metrów do krawędzi ściany (27 wyciągów drogi) do miejsca, od którego trudności zdecydowanie maleją i następuje około 800-metrowy teren o nastromieniu 50-70 stopni doprowadzający na grań główną oraz szczyt Eigeru [mniej więcej pokrywający się z Drogą Laupera].
- 6 grudnia – po nocy spędzonej na 4 biwaku dnia nastąpił atak szczytowy. Po podejściu do ostatniego stanowiska i 8-godzinnej wspinaczce w pełnej asekuracji w terenie śnieżno-lodowym wspinacze stanęli na szczycie. Pomimo nieznacznego nastromienia ostatniego odcinka ściany warunki lodowe, panujące w tym miejscu, były dość wymagające i uniemożliwiły bezpieczne zejście terenem. Wspinacze zmuszeni zostali do zjazdów z niepewnych stanowisk założonych na kruchej łupkowej skale. O 22.00 Tom i Marcin zameldowali się w namiocie ścianowym czwartego biwaku.
- 7 grudnia – po uporządkowaniu sprzętu zjechali do podstawy ściany oraz zeszli do pobliskiej stacji kolejki naziemnej Alpiglen. W trakcie powrotu wykonali 40 zjazdów w odcinkach 40-50 metrów.
Warto podkreślić, że wspinaczka przebiegała na początku grudnia w warunkach zimowych. Gratulacje dla zespołu za wytrwałość i zrealizowanie kolejnego górskiego marzenia. Szczególnie dla Marcina, dla którego był to sukces, o którym myślał od 1995 roku!
Jestem z Eigerem kwita! To było moje 4. podejście do wytyczania drogi na Eigerze. Pierwszy raz 1995 ściągano mnie za ściany helikopterem w załamaniu pogody. Drugi raz, chyba w 2006, odpadłem solo z blokiem, połamałem żebra i wycofałem się sam. Za trzecim razem, ponownie z powodu załamania pogody, musiałem zrezygnować, chyba w 2008 roku. Dopiero ta 4 wyprawa na północną ścianę Eigeru zakończyła się sukcesem.
Piotr Turkot
(na podstawie informacji prasowych, planetmountain.com)
- “Titanic” na Eigerze (fot. Marcin Tomaszewski)
- “Titanic” na Eigerze (fot. Marcin Tomaszewski)
- “Titanic” na Eigerze (fot. Marcin Tomaszewski)
- “Titanic” na Eigerze (fot. Marcin Tomaszewski)
- “Titanic” na Eigerze (fot. Marcin Tomaszewski)
- “Titanic” na Eigerze (fot. Marcin Tomaszewski)
- “Titanic” na Eigerze (fot. Marcin Tomaszewski)
- Północny filar Eigeru z zaznaczonymi drogami: “Scottish Pillar” 1970 (linia zielona), “Seven Pillars of Wisdom” 2009 (żółta), Griff ins Licht 2002 (czerwona) i dodatkowo orientacyjny przebieg “Drogi Polskiej” 1968 (biała) (fot. arch. i oprac. Tom Ballard, wspinanie.pl)
- Schemat drogi “Titanic” (oprac. Marcin Tomaszewski i Tom Ballard)
- Schemat drogi “Titanic” (oprac. Marcin Tomaszewski i Tom Ballard)
PS Ciekawym postscriptum do wspinania na Eigerze jest inicjatywa Marcina, który przekazał na aukcję na rzecz 25. Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy swój czekan i raki. Aukcje można śledzić na stronie: aukcje.wosp.org.pl.
***
Więcej o Eigerze możecie przeczytać w obszernej monografii Mariusza Wilanowskiego:
- Historia Eigeru – ściana północna. Cz.1
- Drogi północnej ściany Eigeru – Cz. 2
- Eiger a sprawa polska – Cz. 3
- Eiger nie tylko wspinaczkowo. Podsumowanie – Cz. 4
Więcej o Marcinie Tomaszewskim znajdziecie na jego stronie www.marcintomaszewski.com oraz profilu FB.
Z kolei o Tomie Ballardzie również na jego profilu FB.
Warto również prześledzić newsy wspinanie.pl poświęcone Marcinowi oraz, synowi słynnej alpinistki Alison Hargreaves, Tomowi.
[…] dające tytuł Śnieżnej Pantery. Wyróżnienie przypadło Marcinowi Tomaszewskiego za poprowadzenie nowej drogi „Titanic” na północnej ścianie […]