Kolorowa drabinka trudności i jej liderzy. Z „Jurą Południową” w tle

Wydanie przewodnika „Jura Południowa” dało nam narzędzie do zabawy statystycznej* i spojrzenia na wspinanie pod Krakowem z szerszej perspektywy. Poprzednio pisałem o ekiperach rekordzistach, teraz za sprawą danych z przewodnika Grzegorza Rettingera możemy z „lotu ptaka” zobaczyć, „jak trudno” możemy się powspinać w Skałkach Podkrakowskich. Przy okazji pokażemy też „liderów trudności”.

Na początek chciałbym wspomnieć o ciekawym rozwiązaniu, jakie autor zastosował w przewodniku. Otóż wszystkim liniom dróg zostały przypisane kolory odpowiadające zakresowi trudności. Teraz wystarczy jedno spojrzenie na rysunek skały, by zorientować się czy jest ona dla nas właściwym celem.

A tak wygląda kolorowa drabinka trudności przełożona na cały zakres „Jury Południowej”:

Jeden rzut oka na ten wykres daje nam odpowiedź na pytanie, dlaczego Skałki Podkrakowskie są świetnym miejscem dla wspinacza rekreacyjnego, który znajdzie tutaj grubo ponad tysiąc dróg do VI+ i prawie kolejny tysiąc do VI.2+. W dużej części to drogi ubezpieczone i poprowadzone na skałkach z łatwym dostępem. Najpopularniejszym stopniem skali pod Krakowem jest VI.1+ (265 dróg).

Za większością dróg stoją ludzie, to jak wyglądają liderzy poszczególnych stopni można zobaczyć poniżej:

Pewne zamieszanie w tej tabelce następuje na jej końcu. Zamieszanie jest związane z Jaskinią Mamutową, gdzie wiele drógi w ostatnich latach zmieniło swoje trudności, a część nie doczekała się przejść po modyfikacjach (zaklejaniu wykutych chwytów i likwidacji sztucznych). Oto jak stan najwyższego stopnia skali opisuje Grzegorz Rettinger:

…natomiast ekstremów, za jakie przyjęło się uważać drogi powyżej VI.6, jest zaledwie 22 – czyli podobna liczba jak na Jurze Środkowej. Jednak większość z nich to kombinacje Jaskini Mamutowej i Pochylca. Zatem reszta to zaledwie 7 niezależnych linii.

Więcej o najtrudniejszych polskich drogach możecie przeczytać w tekście Tomka Poznańskiego: Więcej niż VI.7 – najtrudniejsze polskie drogi.

A na deser ilościowi zwycięzcy poszczególnych kategorii wagowych :):

Mysza

* Trzeba zaznaczyć, że liczby w zestawieniu nie oddają w pełni rzeczywistości. Mówimy bowiem o wspinaniu pod Krakowem, takim jakie jest możliwe dzisiaj. Z zestawienia wyłączone zostały drogi, które znajdują się na skałach niedostępnych do wspinania, jak np. te w Ojcowskim Parku Narodowym. Nie znalazły się też w nim drogi biegnące formacjami obecnie kompletnie zarośniętymi oraz niektóre nie wnoszące nowej jakości / terenu kombinacje.