Zimowe przejście Super Integrale de Peuterey w masywie Mont Blanc

Francuzi Aymeric Clouet, Jérôme Para i Pierre Labbre dokonali w ciągu sześciu dni (7-12 lutego) najszybszego zimowego przejścia Super Integrale de Peuterey w masywie Mont Blanc.

Od prawej: skalna piramida Aiguille Noire de Peuterey, następnie Aiguille Blanche de Peuterey, przełęcz Col de Peuterey i Mont Blanc (fot. Summitpost.org)

Pierwszego dnia zespół dotarł z Courmayeur do podstawy zachodniej ściany Aiguille Noire de Peuterey i wszedł w drogę Ratti-Vitali (TD, 650 m, 1939). Po jej przejściu wspinacze zjechali pod Aiguille Blanche de Peuterey i weszli w drogę Boccalatte-Gervasutti (TD+, 600 m, 1938) na południowo-zachodniej ścianie Pointe Gugliermina, a dalej granią, która wyprowadziła ich na Aiguille Blanche de Peuterey. 

Po zejściu na Col de Peuterey postanowili osiągnąć Mont Blanc wytyczając nową drogę, która biegnie źlebem pomiędzy Centralnym Filarem Freney, a Filarem Derobe. Było to jak do tej pory najszybsze przejście Super Intégrale de Peuterey zimą. Dużym sprzymierzeńcem Francuzów była wyjątkowo dobra pogoda.

Wspinaczka odbyła się dokładnie 29 lat po niesamowitym przejściu Integrale de Peutery przez Renato Casarotto. Zajęło mu to wtedy piętnaście dni, ale trzeba pamiętać, że przejścia tego dokonał solo. W 2003 roku Patrick Pessi, Stéphane Benoist i Patrice Glairon przeszli tą samą drogę w 10 dni.

W skład Integrale de Peuterey wchodzą połączone wspinaczki na Aiguille Noire de Peuterey, Aiguille Blanche de Peuterey, przełęcz Col de Peuterey i na koniec Mont Blanc de Courmayeur jedną z dróg na Wielkim Filarze Narożnym. Na Super Integrale składają się odpowiednio trudniejsze wspinaczki na każdej z tych trzech gór.

Wilan

Źródła: up-climbing.com