12 maja 2010 08:01

Malanphulan – geometria ściany (wg Grzegorza Głazka)

Zarzuty, jakie sformułował Wojtek Kurtyka w wywiadzie „Ściema Siekierą” w stosunku do zdobywców północnej ściany Malanphulan, wciąż czekają na wyczerpującą odpowiedź zespołu [„Ściema Siekierą” – pierwsza odpowiedź zespołu].

Jedną z istotnych kwestii poruszonych w wywiadzie jest odległość od stanowiska – na którym zaczyna się ostatnia długość liny – do grani. Zgodnie z relacją zespołu używana przez nich 60-metrowa lina umożliwiała prowadzącemu dojście do grani. Z wywiadu wynika, że tej liny mogło jednak zabraknąć. Dane do próby odpowiedzi m.in. na tę kontrowersję podaje suchy tekst Grzegorza Głazka, dotyczący parametrów ściany, który poniżej publikujemy.

Redakcja

—————

Malanphulan – geometria ściany

Cechy budowy ściany Malanphulan* (6571 m według tzw. mapy Schneidera i 6573 m wg nowszych map) są, jak się wydaje, następujące:

  1. W miejscu, gdzie omawiana droga wchodzi w ścianę (szczelina brzeżna), ma ona wysokość około 1100 m (od szczeliny brzeżnej do szczytu oraz ok. 15-20 metrów mniej do grani szczytowej). Jest to górny skraj oszacowania, dolny to ok. 1070-1080 m**.
  2. Ściana ma średnie nachylenie ok. 56-59 stopni.2A. U dołu jest łagodniejsza (ok. 45 stopni do biwaku), przez pozostałą większość ściany dominują formacje o nachyleniu zbliżonym do 60 stopni, a w kopule szczytowej ściana ma zestromienie, które potem nieco ustępuje.
  3. Wysokość odcinka od startu ostatniej długości liny do zwornika bocznej grańki w tzw. grani głównej (wsch. grani szczytu) stanowi około 6 do 6,5 procent wysokości całej ściany. Daje to ok. 65-70 metrów wysokości.
  4. Wymiar poziomy tego samego terenu to ok. 37 do 40 metrów. Daje to odległość mierzoną napiętą jak struna liną ok. 75-81 metrów. Przy czym układ tego terenu narzuca odchylenia linii drogi od prostej.
  5. Od najwyżej położonej przełączki (siodełka) w bocznej grańce do zwornika jest nie mniej niż 20 metrów w pionie i ok. 15 metrów w poziomie. Daje to odległość od przełączki do zwornika grani co najmniej 25 metrów.
  6. Gdyby ścianie przypisywać większą wysokość (1400 m), to wysokość wspomnianych w punktach 3 i 5 odcinków musiałaby wzrosnąć proporcjonalnie: w punkcie 3 do ok. 83-89 metrów i odległość do 98 metrów, w punkcie 5 wys. do 25 metrów i odległość do grani do ok. 30 metrów.

Inne uwagi:

  1. Wysokość bazy (ABC) to około 5100 m n.p.m. Poziomica 4900 m na lodowcu przebiega ok. 1.4-1.6 km na zachód w dół lodowca, za załomem grani, zza którego ściany praktycznie nie widać.

7A. Wysokość bazy 5100 m podano konsekwentnie w źródłach zachodnich omawiających przejście z 2009 r. (m. in. w cytowanych już w wywiadzie z W. Kurtyką z 8 maja br. relacjach na stronach AAJ i Alpinist).

7B. W źródłach polskich wysokość bazy podawano na ogół jako niższą, 4900-5000 m. Wysokość bazy 4900 m występuje w najobszerniejszym dotąd w druku słownym opisie technicznym drogi w Górach 12/2009 (s. 9).

  • Zdjęcia przedstawiające ścianę z wkreśloną linią drogi, zamieszczone przez wyprawę z 2009 roku w mediach, zostały wykonane z takich miejsc, że partie wierzchołkowe są na nich widziane w znacznym skrócie, pod kątem w górę około 30 stopni. Same liniowe zniekształcenia wielkości obiektów między dolną a górną częścią przekraczają na tych zdjęciach 1,5 raza (do tego dochodzi skrót kątowy obiektów pionowych względem poziomych). Dotyczy to np. powyższego zdjęcia ściany zamieszczonego pierwotnie w relacji z przejścia oraz zdjęć opublikowanych drukiem w Górach nr 12/2009, s. 8 i 12, Taterniku nr 4/2009, s. 2 i 3.

 


Ściana Malanphulan. Jest to najdokładniejsze zdjęcie z linią drogi, jakie dotychczas uzyskaliśmy od uczestników przejścia z 2009 r. Wg Grzegorza Głazka partie szczytowe na tym ujęciu widzimy pod kątem ok. 30 stopni w górę (zob. tekst, zwłaszcza punkty 8 i 9 w Innych uwagach)

  1. W analogii z widokami znanych ścian w Tatrach: w Morskim Oku widok na wierzchołek Mięguszowieckiego Szczytu sprzed schroniska jest pod kątem ok. 29-30 stopni w górę. Widok na wierzchołek Kazalnicy znad najbardziej oddalonego od niego zakola Czarnego Stawu (ze szlaku na lewym skraju progu) jest pod kątem około 33-34 st. Oba miejsca widokowe nie dają użytecznego wglądu w proporcje terenu w okolicy obu wierzchołków.

Grzegorz Głazek

*Malanphulan występuje również jako szczyt bez nazwy na tzw. mapie Schneidera i wg niektórych nowszych map i źródeł znany jest także pod nazwami Melanphulan, Malangphulang oraz Hinku Ri wg „Wielkiej Encyklopedii Gór i Alpinizmu” (WEGA, tom II).

**Podane tu liczby przyjmowano z takich skrajów przedziałów niepewności, aby były bliższe (korzystniejsze dla) podawanych przez ekipę z 2009 r. Jednak w tym podejściu są pewne ograniczenia (np. gdy pewne parametry są ściśle powiązane, zob. pkt 6).




  • Komentarze na forum Dodaj swój wątek

    sekcja zwłok [33]
    Matko! Czego żeśma doczekali....a tak się kiedyś fajnie wspinało...

    12-05-2010
    burlan