Tradycyjne 5.14 w wykonaniu Matta Segala

Można śmiało powiedzieć, że Amerykanin Matt Segal to symbol generacji wspinaczy, nadającej nowe znaczenie tej dyscyplinie sportu. Generacji łączącej starą szkołę i tradycyjną wspinaczkę z jej nowym, sportowym obliczem. Wspinanie to dla Segala coś bardzo osobistego, emocjonalnego – to nie tylko cyfra, ale również sposób i styl pokonywania wyznaczonej linii. Jak sam mówi „staram się wspinać tak czysto i tak ciężko, jak to tylko możliwe”. Dowód? Pierwsze, topowe przejście na własnej asekuracji Iron Monkey 5.14a (8b+, znanej dawniej pod nazwą Lycra-Clad Donkeys), w Eldorado Canyon.

Matt Segal na "Iron Monkey" 5.14a (fot. Jonathon Copp – www.alpinist.com)

To jednocześnie najmocniejsze przejście w całym Eldorado. Niewiele ponad 9 metrów długości, 45-stopniowe nachylenie, bulderowe ruchy w rysie (na początku V7, na końcu V6) i crux V11, polegający na bardzo precyzyjnym i dynamicznym ruchu do niewielkiej krawądki.

[mejsvideo src=”http://www.momentumvm.com/uploads/ironmonkey-Sequence_1-MVM_4x3.flv”]

Dzięki Iron Monkey i stylu, w jakim ją pokonał, Matt Segal znalazł się w gronie legendarnych wspinaczy, którzy mają na swoim koncie tradycyjne przejścia dróg od 5.14a w górę, m.in.: Didier Berthod (Greenspit, 5.14a, Valle d’Orco, Italy, 2003 [news]), Dave MacLeod (Requiem 5.14c R, Dumbarton Rock, Scotland, 2006 [news]), Sonnie Trotter (Cobra Crack 5.14b/c, Squamish, 2006 [news]), Ron Kauk (Magic Line, 5.14a, Yosemite, 1997) oraz Lynn Hill (The Free Nose 5.14a, Yosemite, 1993).

Matt Segal na "Deadline" 5.14a (fot. Jonathon Copp – www.alpinist.com)

Warto dodać, że wcześniej Segal pokonał na własnej, zakładanej od dołu, asekuracji linię Deadline 5.14a, na Castle Rock, w Boulder Canyon. Było to drugie, tradycyjne przejście tej drogi (notabene obitej). Pierwsze należy do Erica Decarii, mentora i nauczyciela Matta.

Brunka

Źródła: Alpinist