Filar Goretty klasycznie: Bowers i Wharton

Słynny Filar Goretty (5.11, A2, 1200 metrów), często zwany Filarem Cassaroto od nazwiska autora drogi Renato Cassaroto, który to otworzył tą drogę w solowej wspinaczce w 1979 roku, doczekał się pierwszego czysto klasycznego powtórzenia.

Droga biegnąca przepięknym północno-wschodnim filarem Fitz Roy (Chálten, 3405 m) była celem nie jednego zespołu, w tym kilku z Polski. Dotychczas doczekała się około 6 przejść. W tym, co najmniej 3 przejścia klasyczne, jednak zrobione swoimi, znacznie odbiegającymi od oryginalnej linii wariantami.

Najszybszym dotychczas przejściem była zeszłoroczna wspinaczka Leo Houldinga i Kevina Thaw’a (48h wspinania, 60h tam i z powrotem z jamy śnieżnej na przełęczy Passo Superior).

Autorami tegorocznego przejścia jest zespół Bean Bowers (pierwsze klasyczne przejście drogi Słowackiej na Fitz Roy) i Josh Wharton (znany chociażby z przejścia Azeem Ridge). Na pokonanie drogi potrzebowali tylko 16h! Cała akcja zajęła im 25h („Passo to Passo”).

Wcześniej, Bean i Josh tak jak kilka innych zespołów (wspominany parę dni temu zespół belgijski, oraz mocny zespół Tommy Coldwell i Topher Donahue – autor miedzy innymi klasycznego przejścia własnymi wariantami Filara Goretty z 1993 roku) próbowali dokonać powtórzenia drogi Royal Flush. Niestety z powodu złych warunków pogodowych, najbardziej zaawansowana próba Beana i Josha załamała się na 23 stanowisku.

Josh Wharton swoje pierwsze podejście do Royal Flush’a miał już w 2004 roku. Jednak wtedy jego plany pokrzyżowała skręcona noga będąca konsekwencja pechowego upadku podczas przemieszczania się z Rio Blanco do najbliższej knajpy w Chalten, gdzie chciał kontynuować udaną imprezę w towarzystwie wspinaczy znad Wisły…

Maciek Ciesielski (Montano, Hannah, Vasque, Roberts)

Źródła: Climbing