Zmarł Heinrich Harrer
7 stycznia w wieku 93 lat zmarł austriacki wspinacz Heinrich Harrer.
Harrer urodził się w 1912 roku w Hüttenberg (Karyntia). W latach 1933-1938 studiował geografię i wychowanie fizyczne na uniwersytecie w Grazu.
W 1936 roku wystartował w kombinacji narciarskiej (zjazd i slalom) na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen. W 1937 został trenerem austriackiej narciarskiej reprezentacji narodowej kobiet.
Jego wielka kariera wspinaczkowa rozpoczęła się, gdy 21-24 lipca 1938 roku wspólnie z Andreasem Heckmairem, Fritzem Kasparkiem i Ludwigiem Vörgiem pokonali jako pierwsi sławną północną ścianę Eigeru. Historię zdobywania tej ściany opisał w książce „Biały pająk” (1961).
Po tym sukcesie wykorzystanym przez niemiecką propagandę otrzymał stopień oberscharführera (odpowiednik „sierżanta”, Harrer był członkiem SS od 1 kwietnia, a w NSDAP od 1 maja 1938).
W 1939 roku wyruszył na wyprawę na Nanga Parbat. Po wybuchu II wojny światowej członkowie wyprawy zostali internowani przez Brytyjczyków. W 1944 roku razem z Peterem Aufschneiterem uciekł z obozu. Po 21 miesiącach pieszej wędrówki przez Himalaje dotarli do Lhassy (Tybet). Tam Harrer został nauczycielem, a później także przyjacielem młodego Dalajlamy XIV. Wspomnienia z tego okresu zawarł w książce „Siedem lat w Tybecie” (1954), która doczekała się ekranizacji w 1997 roku.
Chińczycy zajęli Tybet w 1950 roku i dwa lata później Harrer wrócił do Europy. Później brał udział w wielu etnograficznych i górskich wyprawach, m.in.:
- 1953 – pierwsze wejście na Ausangate (6380 m) w Cordillera Vilcanota
- 1954 – pierwsze wejścia na Mount Deborrah (3822 m) i Mount Hunter (4450 m) na Alasce
- 1962 – pierwsze wejście na najwyższy szczyt Oceanii, Carstensz Pyramid (4884 m).
Na swoich wyprawach zgromadził wiele cennych eksponatów, znajdują się one w założonym przez Harrera muzeum w Hüttenbergu.
Mysza
Źródła: Wikipedia, Gazeta Górska
[…] Harrer to jedna z wielkich postaci w historii alpinizmu. Jego wielka kariera wspinaczkowa rozpoczęła się, gdy w 1938 roku wspólnie z Andreasem Heckmairem, Fritzem Kasparkiem iLudwigiem Vörgiem pokonali jako pierwsi sławną północną ścianę Eigeru. Historię zdobywania tej ściany opisał w książce „Biały pająk” (1961), ta pozycja weszła do kanonu literatury górskiej. Zaś jego „Siedem dni w Tybecie” (1954), relacja z ucieczki z obozu jenieckiego, weszła w nurt literatury popularnej i doczekała się nawet adaptacji filmowej. Heinrich Harrer zmarł w 2006 roku. […]