Serca Karakorum i Himalajów na mapach

Dwie nie spotykane dotąd w druku satelitarne mapy gór najwyższych opracowano i wydano na przełomie roku w Polsce za sprawą Grzegorza Głazka i Jana Żurawskiego, znanych wcześniej z opracowań ścianowych, zwłaszcza z Tatr (w tym serii MASTER TOPO). Dla obu map dane satelitarne dostarczyła i wstępnie przetworzyła firma Geosystems Polska.

1. Mount Everest, Khumbu Himal, Rolwaling Himal, Khumbakarna Himal 1:100 000.

Egzemplarze sygnalne mapy były dostępne już 28 listopada na Zjeździe PZA, właściwy nakład trafił do sprzedaży w początkach grudnia 2004. Mapę opracował Jan Żurawski. Dane pochodzą z satelity Landsat 7 z października 2000 roku, rozdzielczość terenowa 15/30 m. Wydawcą jest MASTER TOPO/Fabryka Reklamy z Warszawy. Mapa jest kolorowa (barwy zbliżone do naturalnych), z legendą dwujęzyczną (po polsku i angielsku) i wykazem źródeł nazw. Format zbliżony do rzadkiego formatu B0 (90 x 130 cm), tylko wersja rolowana, gruby papier.

Obejmuje tytułowe grupy górskie wraz z otoczeniem aż po dalekie podnóża, także daleko wgłąb Tybetu. W tym 4 ośmiotysięczniki (oprócz Everestu i Lhotse także Makalu i Cho Oyu) oraz inne słynne szczyty takie jak Nuptse, Kangtega, Ama Dablam, Gyachung Kang czy Gauri Shankar. Daje to przeglądowy i nie zniekształcony obraz tego bardzo znanego wśród trekkersów i wspinaczy terenu. Wersja próbna mapy w lecie 2004 została uroczyście podpisana przez Sir Edmunda Hillary’ego oraz polskich zimowych zdobywców Everestu.

2. K2 and Baltoro Glacier in the Karakorum. Satellite image map 1:80.000.

Opracował Grzegorz Głazek, ukazała sie ściśle w końcu roku 2004. Wydawca: Polski Związek Alpinizmu, Centrum Dokumentacji Wysokogórskiej. Główny obraz pochodzi z satelity SPOT 4 z listopada 2001, rozdzielczość terenowa 10 m, co uzupełniono w lewej części danymi z Landsata 7 (15/30 m). Obraz czarno-biały, napisy kolorowe, legenda po angielsku, z wielojęzycznym słowniczkiem terminów topograficznych i wykazem wykorzystanych źródeł nazw.

Obejmuje cały basen lodowca Baltoro i wypływającej z niego rzeki Biaho, od połączenia z rzeką Dumordo na zachodzie po Indira Col na wschodzie, oraz wszyskie podgrupy Baltoro Muztagh (daleko ku północy aż po tzw. Bazę Chińską). Takiego konsekwentnego ujęcia w dokładnych mapach tego rejonu bardzo brakowało. Na mapie widać wszystkie 4 ośmiotysięczniki Karakorum oraz słynne turnie Trango, Biaho, Cathedrals, Payu i inne imponujące szczyty, w tym Masherbrum, Muztagh Tower, Chogolisa i inne.

Jest to najbardziej szczegółowa z map całego tego terenu (nie tylko satelitarnych), detale rzeźby pozwalają planować drogi wspinaczkowe. Naniesiono nazwy wszelkich nazwanych turni przy zachowaniu przejrzystości druku. W obszarach objętych mapami chińskimi, wierniejszymi co do rzeźby i jak się zdaje wysokości (rozbieżności ze starszymi źródłami niekiedy do 500m!) podano często obie koty dla ułatwienia identyfikacji mało znanych lub nienazwanych szczytów. Wersja próbna miała przychylną recenzję w Highu z maja 2004 (nr 258, s.59 zob. także www.nyka.home.pl).

Wymiary 68×99 cm (B1). Ma dwie wersje:

• składana: cienki papier, po złożeniu 12,5 x 23 cm, kieszonka foliowa (jest dostępna w księgarni wspinanie.pl),
• rolowana: gruby papier, lakier.

Dostępność wersji zrolowanych obu map, zob. np. Sklep Podróżnika i Antykwariat Filar, sprzedaż zagraniczna np. www.topkart.com.pl.

Dalsze adresy u autorów i wydawców: glazek@wp.pl, fabre@polnet.cc.