Polskie extremy – aktualizacja

Pierwszą polską drogę w stopniu VI.7 (8c), wytyczył 10 lat (1992) temu Piotr Korczak Szalony. Od tamtej pory powstało ich jeszcze kilka. Od 1996 roku do jesieni 2000 panowała stagnacja i dopiero niedawno stopień VI.7 został przekroczony. Na świecie jest już kilka dróg 9a (VI.8?), a niektórzy mówią nawet o 9b (VI.8+?). Warto może przypomnieć, że stopień 8c+ pokonany został już przez kobietę. Czyżby dystans do czołówki był aż tak daleki…

Jesień 2000 przyniosła niespodziewane rozwiązanie. Po wielu latach zmagań czołówki rożnowskich wspinaczy, z Jackiem Jurkowskim na czele, za sprawą Tomasza Oleksego (Roleski, Five Ten) padło w końcu mityczne Tysiąc Kotletów. Ekstrem wyceniony przez Tomka bardzo odważnie – na VI.8, stał się jedną z najtrudniejszych polskich dróg. Z niecierpliwością czekamy na powtórzenia…

W lecie Rafał Moucka (Milo, Boreal) powtórzył, drogę Prawie wszystko na sprzedaż na Demonie (Podzamcze) i po wielu wahaniach zdecydował, że jest to VI.7+. Droga w ta doczekała się dwóch kolejnych powtórzeń w wykonaniu Zbyszka Radeckiego (2002) i Jakuba Ziółkowskiego (2004).

Rafał Moucka (Milo, Boreal) na Prawie wszystko na sprzedaż VI.7+ (Fot. Archiwum Rafała)

Nieznośna Lekkość… poprowadzona w 1992 roku przez Piotra Korczaka, to zupełnie inna historia. Ci co widzieli Szaleńca podczas przejścia tej drogi pamiętają, że był to jego max, że pracował nad połączeniem Pająków i Chomeiniego ponad pół roku.

Piotr Korczak Szalony na Nieznośnej Lekkości Bytu VI.7
(fot. Darek Król)

Co w przypadku niecierpliwego Szalonego świadczyło, że droga jest naprawdę bardzo trudna. Na powtórzenie czekała ona aż do 2003 roku, kiedy to przeszedł ją Tomasz Ręgwelski Mendoza i Łukasz Müller. Przejście Łukasza odbyło się w iście błyskawicznym stylu, jednak trzeba dodać, iż jako pierwszy skorzystał z masywnego restu, przy przejściu z Pająków na Deklarację. Wygląda na to, że prognozowana wiele lat wcześniej wycena została ostatecznie ustalona.

Piotr Korczak Szalony na Nieznośnej Lekkości Bytu VI.7 – wejście w odcinek Chomeiniego (fot. Darek Król)

Maciek Oczko na Deklaracji nieśmiertelności VI.6+/7 (fot. Wojciech Słowakiewicz)

W 2001 roku oblegali Mamutową Maciek Oczko i Grzesiek Grochal Ges, ich głównym celem było poprowadzenie starego projektu, którego główne trudności biegną na prawo od Chomeiniego. W końcu udało się i powstała nowa droga – Capoeira VI.7+. Capoeira łączy Godoffa i Las Vegas Parano – i jest bez wątpienia najtrudniejszą polską wspinaczką biegnącą w tak dużym przewieszeniu. Według Maćka powinna być trudniejsza od mitycznej Nieznośnej Lekkości Bytu, którą jednak wolał zostawić w spokoju… Przy okazji Maciek powtórzył Deklarację nieśmiertelności, a jej trudności porównał do Las Vegas Parano VI.6+, czym wywołał małe zamieszanie i obiekcje ze strony innych bywalców Jaskini (patrz news z X 2001).

Rafał Moucka na Pandemonium VI.8 (fot. Studio Freney)

Sezon 2001 już powoli się kończył, gdy Rafał Moucka ustanowił nową ekstremalną drogę w Podzamczu. Po długich bojach uporał się z projektem na Gołębniku, dzięki czemu powstało Pandemonium VI.8. Niezwykle wymagającą wspinaczkę, biegnącą przewieszoną płytą, okraszoną dynamiczną, palczastą wspinaczką.

Na zakończenie tego szybkiego przeglądu warto wspomnieć o dwóch horrorach Dariusza Sokołowskiego Łysego, czyli Prestiżowej Robocie w Podlesicach oraz Geronimo w Sokolikach. Nieprawdopodobnie wyglądające dziurki na pierwszym z nich, to doprawdy hardcore. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że dwa, z niepowtórzonych do niedawna, ekstremów Łysego zostały podwyższone o cały stopień, to w przypadku Prestiżowej… i Geronimo możemy mieć do czynienia z conajmniej VI.7+…

Sprocket

Zestawienie z pomocą Przemysława Rostka Stefana

Sprocket