5 lipca 2013 15:30

Mapa satelitarna "K2 and Baltoro Glacier" – nowe wydanie

Przed kilkoma dniami opuściło drukarnię drugie wydanie mapy satelitarnej rejonu K2 i lodowca Baltoro (1:80 000) autorstwa Grzegorza Głazka.

Mapa K2 and Baltoro Glacier

Jest to wydanie gruntownie przejrzane i uzupełnione w stosunku do wydania I, które ukazało się na początku 2005 r. nakładem PZA i ówczesnego Centrum Dokumentacji Wysokogórskiej PZA, a które z sukcesem i dobrymi recenzjami amerykańskimi i brytyjskimi sprzedało się przede wszystkim za granicę. Dane satelitarne pochodzą głównie z satelity SPOT i zostały dostarczone i wstępnie opracowane przez firmę Geosystems Polska.

W obecnym wydaniu dane dotyczące najbardziej znanych głównych szczytów uległy tylko stosunkowo drobnym korektom, bo szczyty te były już przed laty odpowiednio dobrze pomierzone i sfotografowane (choć i tu uzupełniono drobne kulminacje np. w rejonie turni Trango, znane z polskiej wyprawy w 2006 r).

Większe uzupełnienia dotyczą obszarów mniej uczęszczanych i brzegowych mapy, lepiej dziś poznanych i obfotografowanych przez eksploratorów, trekersów i narciarzy wysokogórskich oraz glacjologów.


Przykład wzrostu zagęszczenia zidentyfikowanych kulminacji w nowym wydaniu mapy: Po lewej fotografia fragmentu mapy z wydania obecnego, po prawej z wydania pierwszego. Rejon poniżej czoła lodowca Baltoro, masyw Choricho i Payu Peak, lewy dolny brzeg mapy [kliknij, aby powiększyć]

Przykładem niech będzie kilkakrotnie zwiększona sieć zidentyfikowanych kulminacji w otoczeniu dolnej części głównej doliny, już poniżej czoła lodowca Baltoro [przykład na zdjęciu powyżej, jest to zachodni, lewy dolny brzeg mapy] czy w rejonie górnej części lodowców Trango, Chiring i Sarpo Laggo, od niedawna lubianych przez skialpinistów. Tutaj nazw przybyło niewiele (co najwyżej doszły narzucające się robocze propozycje nazw, podane w nawiasie).

Z kolei w przeciwległym, prawym górnym (czyli pn.- wsch.) rogu mapy, w rejonie tajemniczych i bogatych w zjawiska krasowe gór Aghil oraz grupy Skyang, oprócz doidentyfikowanych i lepiej oszacowanych wysokości obiektów pojawiły się pierwsze nazwy najwyższych szczytów i głównych przełęczy oraz zlokalizowana przez rosyjskich turystów potężna jaskinia.

Poważnych uzupełnień doczekał się popularny szlak trekingowy przez Ghondogoro La, na którym obecnie zaznaczono wszystkie nowsze miejsca postojowe.W kwestii wysokości zwraca uwagę np. poważna korekta w dół koty tej przełęczy (blisko 300 m, na podstawie starannych raportow GPS) czy lekka korekta w dół wysokości turni Nameless Trango (owoc najnowszych pomiarów chińskich, potwierdzonych przez uczestników polskiego wejścia w 2012).

Z nowych źródeł, oprócz zwykłych uaktualnień, dochodzą solidne raporty z danymi GPS. Z drugiej strony obecne dane konsekwentne i krytyczne skonfrontowano z siecią wojskowych map sowieckich z lat 1970. i 1980. (mających swoje wady i zalety). Dla tak uzyskanych kot na mapie w prowadzono dyskretne oznaczenia, opisane w legendzie mapy w pierwszej ramce.

Wydanie ma obraz główny nieco jaśniejszy i przez to bardziej użyteczny w cieniach oraz ma wyraźnie jaśniejszą, przeźroczystą ramkę (dzięki czemu lepiej czytelna jest treść pod spodem).

Mapa jest wciąż jedyną dokładną mapą drukowaną obejmującą w jednym arkuszu konsekwentnie cały basen lodowca Baltoro i wypływającej z niego Braldu River oraz cały obszar grupy górskiej Baltoro Muztagh. Zdaniem autora mapy, ewentualne dokładniejsze mapy będą miały rację bytu tylko jako publikacje pokazujące lodowiec Baltoro i jego otoczenie tylko we fragmentach, gdyż ewentualny jeszcze dokładniejszy całościowy obraz tego lodowca po prostu nie zmieści się na poręcznej mapie pełnego formatu (B1).

Format B1 (99×68 cm), wersja składana w kieszonce 13×24 cm i rolowana w długim rękawie (70 cm). W odróżnieniu od I wydania, obie wersje wykonano na jednym typie papieru i o pośredniej grubości (115 g) w stosunku do poprzedniego wydania.

Mapa jest dostępna w naszej księgarni.

K2 and Baltoro Glacier in the Karakorum, Satellite Image Map 1:80 000. Wyd. II, gruntownie poprawione i uzupełnione, legenda w języku angielskim.

Wydawca Master Topo, Warszawa, współpraca w pozyskaniu danych satelitarnych Geosystems Polska, poprzednie wydanie Polski Związek Alpinizmu, CDW PZA 2004. Wydanie obecne wsparł także portal wspinanie.pl.

Sprzedaż hurtowa zagraniczna TOPKART, terra@topkart.com.pl.




  • Komentarze na forum Dodaj swój wątek
    Brak komentarzy na forum