Sezon w Karakorum na półmetku. Pierwsze ośmiotysięczniki i pierwsza ofiara

Gefried Göschl na szczycie GI (fot. explorersweb.com)

• Gasherbrum II – sukcesy i tragedia

Pierwsze w sezonie wejścia na ten ośmiotysięcznik powiodło się 13 lipca trójce Austriaków w składzie: Otto Harrer, Anton Rumpl, Hubert Leitner, którym towarzyszył Holender Elio Schijlen. Kilka dni później „posypały się” kolejne wejścia. 22 lipca na wierzchołku stanęli m.in. Louis Rousseau i Alex Txikon (w 9 dni po wejściu na GI) oraz Hiszpan Carlos Pauner (to jego dwunasty ośmiotysięcznik). Jak już pisaliśmy, również dla Polski ten dzień okazał się pomyślny: Aleksandra Dzik i Jacek Teler oraz Maria Chitrikowa z Ukrainy o godz. 14 czasu lokalnego zameldowali się na szczycie GII (8034 m).

Jednak nie wszystkim tego dnia dopisało szczęście. Wierzchołek Gasherbruma II osiągnęła również grupa alpinistów irańskich, a wśród nich kierowniczka wyprawy Leila Esfandiari. Była dobrze zaaklimatyzowana: tydzień wcześniej osiągnęła wysokość prawie 7900 m i wtedy bardzo szybko wycofała się do bazy wskutek pogorszenia się pogody. W czasie zejścia z wierzchołka do obozu III Leila odpadła na grani i poniosła śmierć.

W 2008 r. Leila Esfandiari została pierwszą irańską kobietą – kierownikiem wyprawy (fot. Karrar Haidri)

Leila Esfandiari (36) była najwybitniejszą irańska alpinistką. Zaczęła wspinać się przed 10 laty w Damavand Mountaineering Club. Oprócz alpinizmu intensywnie uprawiała również wspinaczkę skalną. W 2008 roku kierowała sześcioosobową wyprawą na Nanga Parbat, podczas której ona i czterech innych uczestników wyprawy weszło na szczyt. W ubiegłym roku próbowała wejść na K2 i dotarła do obozu III. Aby wziąć udział w wyprawie na K2 musiała zrezygnować z pracy – była mikrobiologiem w szpitalu w Teheranie.

Wreszcie, po dwuletniej „suszy”, 24 lipca alpiniści stanęli na wierzchołku tej góry. Byli to Katalończycy Xavi Aryas i Xavi Aymar oraz Rosjanin Aleksiej Bołotow i Francuz Christian Trommsdorf. Jeśli pogoda się nie pogorszy, należy spodziewać się kolejnych wejść. W górze są Brytyjczycy, Niemcy i zespół hiszpańsko-argentyński.

• K2 – lodowiec Godwin Austen

W pierwszej dekadzie lipca Kinga Baranowska i Fabrizio Zangrilli byli w obozie II na drodze Basków. Dojście między obozami zajęło im sporo godzin. Pierwsze kilkaset metrów ponad bazą szło im się świetnie, natomiast poniżej obozu I napotkali takie śniegi, że tempo znacznie spadło. Musieli przenocować w obozie I, gdyż brnięcie dalej w głębokim śniegu nie doprowadziłoby ich tego dnia do obozu II.

K2 – droga Basków (fot. arch. Janusz Kurczab)

Dzień kolejny, czyli dojście z obozu I do obozu II zaowocowało 10-godzinną wspinaczką, co jak pisze Kinga, normalnie w zeszłym roku zajmowało jej 3 godziny. Nie spodziewali się tak grząskiego śniegu, a co za tym idzie niektórych odcinków zagrożonych lawinowo. Starych poręczówek oczywiście przy tej ilości śniegu nie można było odnaleźć, za wyjątkiem kilkudziesięciu metrów na trawersie. Jest nadzieja, że pogoda w końcu ustabilizuje się i śnieg osiądzie.

14 lipca – Kinga pisze:

Było ze dwa dni ciepło, co zaowocowało małym „wyskokiem” do góry, ale tylko po to, by się przekonać, że ptaki zżarły nasze jedzenie w dwójce i porozrzucały resztę ekwipunku po obozie.

Fabrizio stracił botka puchowego, drugiego znalazł pod ścianą. Śnieg ciut się zmienił na lepsze. W miejscach nasłonecznionych zdecydowanie przeobraził się z firn, w zacienionych kuluarach jest go ciągle wiele.

Kinga i Fabrizo czekają na wzmocnienie przy przecieraniu i poręczowaniu szlaku. Już wiadomo, że w tej fazie dołączy do nich Gerfried Göschl i jego tragarze wysokościowi, którzy już przenieśli się spod Gasherbrumów pod K2.

Göschl zamierza podejść drogą Basków do wysokości 7100 m przed szturmem na nową drogę wschodnią ścianą. Göschl niedawno zdradził przebieg planowanej drogi. Okazuje się, że ma ona prowadzić nie tyle właściwą wschodnią ścianą K2, ale jednym z niezbyt wybitnych żeber na prawo od Żebra Abruzzi i połączyć się z drogą pierwszych zdobywców na wysokości 7300 m – a więc na początku Ramienia K2.

• K2 – północna flanka

22 lipca międzynarodowa wyprawa na północny filar K2 – jak napisał Maxut Żumajew na swoim blogu – po starych śladach dotarła do obozu III (7150 m). Kazachski alpinista miał tu na myśli 700 m lin poręczowych pozostałych po wyprawie w 2007 roku. Następnie osiągnięto wysokość 7400 m. Alpiniści planowali początkowo spędzić noc w obozie III, jednak zmęczenie przecieraniem szlaku i transportem zaopatrzenia skłoniło ich do zejścia. 24 lipca cała ekipa bezpiecznie wróciła do bazy. W planie jest założenie obozu szturmowego na wysokości około 8000 m.

K2 od północy (fot. Dario Rodriguez)

• Nanga Parbat

Nie wiedzie się alpinistom chcącym pokonać wielką grań Mazeno. Najpierw wielkie opady śniegu zniszczyły obozy na drodze Kinshofera. Później ciężkie warunki zmusiły Hiszpana Alberto Zeraina i Argentyńczyka Leonardo Provervio do wycofania się z rekonesansowego wejścia na Mazeno Peak (7120 m).

Nanga Parbat – Grań Mazeno (fot. Sebastian Alvaro)

Po 8 godzinach wspinaczki w mikstowym terenie i niepewnym lodzie, dwaj alpiniści zawrócili z wysokości 6100 m. Partner Zeraina Juan Carlos Arrieta  próbował wejść na Mazeno Peak inna drogą, ale i ta próba spełzła na niczym. Teraz zespół znajduje się w bazie i zastanawia się nad dalszymi planami.