Andrzej Pietsch i Adam Szurek nie żyją

Dwaj wybitni alpiniści odeszli prawie równocześnie. Adam nagle w Warszawie 29 listopada, Andrzej po długiej chorobie 30 listopada w Krakowie.

***

Andrzej Pietsch urodził się 13 sierpnia 1932 roku w Krakowie. Tam też w 1958 roku ukończył studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych. W 1986 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Współpracował z kilkoma innymi uczelniami w kraju, m.in. w Poznaniu, Katowicach, Lublinie i Cieszynie.

W okresie 1972-1978 był prorektorem ASP w Krakowie. Z czasem stał się jednym z najbardziej cenionych polskich grafików. Zajmował się wklęsłodrukiem, tworzył grafiki w kilku cyklach, również o motywach górskich. Miał w dorobku ponad 60 wystaw indywidualnych, zdobywał wyróżnienia międzynarodowe.

Andrzej Pietsch przed swoją grafiką
(fot. M. Lalko/www.bu.uz.zgora.pl)

W latach 1951-57 należał do najlepszych taterników polskich. Był przede wszystkim świetnym wspinaczem skalnym. Ma na koncie liczne pierwsze przejścia w skałkach i w Tatrach. Uczestniczył m.in. w I wejściu Kantem Zamarłej zwanym również Kantem Pietscha (z Tadeuszem Strumiłłą, 1951) i w przełomowym I wejściu środkiem wschodniej ściany Mnicha, tzw. Wariantem R (z Janem Długoszem, 1955).

Miał również szereg świetnych zimowych przejść tatrzańskich, rekordowych na owe czasy, m.in. I przejście zimowe pn. – wsch. filarem Mięguszowieckiego Szczytu (z Janem Długoszem, 1956) oraz I zimowe przejście drogi Łapińskiego i Paszuchy środkiem pn. – wsch. ściany Kazalnicy Mięguszowieckiej (z Janem Długoszem, Czesławem Momatiukiem i Marianem Własińskim, 1957).

Latem 1957 roku wspinał się w Alpach, dokonując m.in. I polskiego (a II w ogóle) przejścia całości niezwykle długiej i wymagającej Grani Peuterey na Mont Blanc (trudniejszym wariantem przez południową grań Aiguille Noire).

Pisał w prasie fachowej i popularnej na tematy wspinaczkowe. Uczestniczył w ekipie wspinaczy przy pracy w filmie Sergiusza Sprudina „Zamarła Turnia” (1962).

***

Adam Szurek urodził się w 1938 roku. Ukończył studia na Akademii Medycznej w Warszawie. Był doktorem nauk medycznych, wybitnym chirurgiem o specjalności ortopedia, traumatologia i rehabilitacja medyczna. Ostatnio pracował w Centrum Kompleksowej Rehabilitacji w Konstancinie-Jeziornie koło Warszawy.

Zaczął się wspinać w połowie lat 50. ubiegłego wieku. Najlepsze przejścia tatrzańskie Adam miał w roku 1960, m.in. I przejście wsch. ściany Młynarczyka (z Józefem Nyką i Jerzym Rudnickim), II przejście pn. ściany Złotej Turni, drogą Przez Ucho (z Józefem Nyką), nowa droga na pn. – wsch. ścianie Małego Młynarza (tzw. Sprężyna, z Jerzym Czerczukiem, Maciejem Gryczyńskim i Józefem Nyką). W 1962 roku brał udział w głośnym I przejściu nowej drogi na pn. – wsch. ścianie Kazalnicy Mięguszowieckiej (tzw. Momatiukówka, ze Zbigniewem Jurkowskim, Czesławem Momatiukiem, Andrzejem Nowackim i Jerzym Wojnarowiczem).

Dolomity 1962 r. Pierwszy z prawej Adam Szurek (fot. Józef Nyka)

W 1962 roku wziął udział w pierwszym powojennym obozie wspinaczkowym w Dolomitach. Wraz z Józefem Nyką przeszedł wówczas wybitne drogi z okresu „sesto grado”: dr. Soldy (VI+) na południowo – zachodniej ścianie Marmolady i dr. Cassina (VI+) na północnej ścianie Cima Ovest di Lavaredo.

Uroczystości pogrzebowe Adama Szurka rozpoczną się we wtorek 7 grudnia o godz.11.30 na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie, skąd urna z prochami zostanie przewieziona na Cmentarz Bródnowski od strony ul. Odrowąża, po czym, ok. godz. 12.45, kondukt pogrzebowy przejdzie do grobu rodzinnego, gdzie nastąpi złożenie urny.

Janusz Kurczab