Bracia Pou i Orbayu 8c+/9a

Hiszpańscy bracia Eneko i Iker Pou dokonali jednodniowego klasycznego przejścia ich nowej drogi Orbayu na zachodniej ścianie Naranjo de Bulnes w Picos de Europa (Hiszpania). Z kluczowym miejscem wycenionym na 8c+/9a, licząca 13 wyciągów droga może zostać okrzyknięta najtrudniejszą wielkościanową wspinaczką, jaka dotychczas powstała.

Orbayu, która jest tak naprawdę kombinacją istniejących dróg i nowego terenu. Pokonuje cztery nowe wyciągi na przewieszonej, czerwonej ścianie Naranjo de Bulnes dołączając do Mediterrano Route (Gallego/Ortiz 1980, 550 m, A3 6a), z którą biegnie przez kolejne sześć wyciągów, aby wyjść ze ściany trzema wyciągami klasyka Naranjo Rabada-Navarro (Rabada/Navarro 1962, 700 m wspinania, 6b). Latem 2008 roku bracia zrobili rozpoznanie odcinka, który miał być 5 i 6 wyciągiem planowanej przez nich drogi, a jednocześnie najtrudniejszym miejscem i uznali wówczas, że istnieje możliwość klasycznego przejścia tego fragmentu ściany.

Eneko Pou na "Orbayu" (fot. Tim Kemple)

Eneko i Iker powrócili na drogę w połowie czerwca br. i pracowali na drodze przez dwa miesiące. Asekuracja na Orbayu to mieszanka kości, mechaników, haków i spitów (niektórych dość starych). Wyciągi 1, 2 i 3 mają kolejno wyceny 8a+, 8a i 8a. Wyciąg 4 jest dość łatwym 7a, natomiast wyciąg nr 5 o długości 37 metrów stanowi klasyczną wersję starego wyciągu A3 na Mediterrano i na tym właśnie kluczowym wyciągu dobito kilka spitów.

Początek kluczowego wyciągu jest trochę zawiły i został wyceniony na 7c+/8a. Następnie mamy do czynienia z bulderowym problemem o trudnościach Font 8a+/8b. Natomiast końcówka wyciągu aż do stanowiska ma 8b i odpadnięcie z tego miejsca gwarantuje 20 metrowy lot. Po kolejnym wyciągu 8a+ (uklasycznione A3), wspinaczka w górnej części drogi staje się zdecydowanie łatwiejsza – od 6b+ do 5 na końcowych wyciągach wspólnych z drogą Rabada-Navarro. Ostateczne przejście RP zajęło Hiszpanom osiem godzin.

Film z prób przejścia drogi:

Orbayu jest piątą drogą uklasycznioną przez barci Pou na tej najbardziej znanej hiszpańskiej ścianie. Cztery wcześniejsze to Pilar del Cantabrico (8a+, 500 m, 1997 rok), Zunbeltz (8b+, 2003 rok), Quinto Imperio (8b, 2006 rok) i Lurgorri (8c+, 250 m, 2006 rok).

Oczywiście wycena drogi nie jest jeszcze potwierdzona i jest mało prawdopodobne, by miało tak się stać w najbliższej przyszłości. Większość z trudnych klasycznych wspinaczek na Naranjo autorstwa braci Pou do tej pory nie doczekała się powtórzeń.

Czy Orbayu faktycznie jest najtrudniejszą klasyczną wspinaczką Big Wall? Istnieje już kilka dróg, które mogą aspirować do tego miana, chociażby Magic Mushroom 5.13b/14a (około 8b+) na El Capitanie w Yosemite uklasyczniona w 2008 roku przez zespół Tommy Caldwell i Justin Sjong. Ta 28-wyciągowa droga jest znacznie dłuższa i posiada więcej wyciągów powyżej stopnia 8a niż Orbayu braci Pou. Także Dihedrall Wall uklasyczniona przez Caldwella w 2004 roku wyceniona została na 5.14a, a kluczowe miejsce na niej jest trudniejsze niż cokolwiek na Magic Mushroom. Jedno jest pewne, do odpowiedzi na powyższe pytanie potrzeba jeszcze trochę czasu i mocnego zespołu.

Wilan

Źródła: planetmountain