Maciek Janczar i Tomek Klimczak przeszli północną ścianę Eigeru

W dniach 15-16 kwietnia Maciek Janczar i Tomek Klimczak (KW Warszawa) przeszli drogę klasyczną na północnej ścianie Eigeru. To jest zaledwie 7. polskie przejście (!) tej jednej z najsławniejszych dróg w historii alpinizmu. Ostatnie polskie przejście miało miejsce w 2011 roku!

Droga klasyczna (ED2, 1800 m), o którą przez wiele lat toczyły się tragiczne zmagania, została przebyta w 1938 roku. Wtedy, 24 lipca na szczycie Eigeru po wielodniowej wspinaczce stanęli Niemcy Anderl Heckmair i Ludwig Vörg oraz Austriacy Heinrich Harrer i Fritz Kasparek.

Maciek Janczar i Tomek Klimczak rozpoczęli wspinaczkę  15 kwietnia w nocy. Po 9 godzinach osiągnęli tzw. Biwak Śmierci. Ze względu na silny wiatr musieli się zatrzymać. Wyruszyli znów o 6:30, by  po 15 godzinach wspinaczki i pokonaniu najtrudniejszych fragmentów ściany stanąć na wierzchołku Eigeru. Zejście zajęło 5 godzin, następnego dnia o godzinie 2:30 dotarli do stacji kolejki Eigergletscher. 

Odnotowane polskie przejścia drogi klasycznej:

• 1961 – Stanisław Biel i Jan Mostowski,
• 1978 – Andrzej Czok, Walenty Fiut, Janusz Skorek i Jan Wolf,
• 1980 –  Zbigniew Dudrak, Tadeusz Preyzner,
• 1991 – Arkadiusz Gąsienica Józkowy i Jan Tybor,
• 1993 – Janusz Gołąb, Wojtek Gumula i Stanisław Piecuch,
• 2011 – Don Holmes i Krzysztof Treter.

Warto dodać, że dla Tomka Klimczaka to już druga słynna północna alpejska ściana w sezonie 2013/2014. W grudniu ubiegłego roku przeszedł filar Croza na północnej ścianie Grandes Jorasses. Patrz: Nie dopuszczaliśmy myśli, że możemy nie zrobić Croza – o swojej alpejskiej wspinaczce opowiadają Tomek Klimczak, Marcin Księżak i Marcin Wernik.

O historii zdobywania Eigeru, stanie eksploracji tej wyjątkowej ściany oraz polskich przejściach możecie przeczytać w obszernym, 4-częściowym materiale Mariusza Wilanowskiego:

• Historia Eigeru – ściana północna. Cz. 1.
• Drogi północnej ściany Eigeru – Cz. 2.
• Eiger a sprawa polska – Cz. 3
• Eiger nie tylko wspinaczkowo. Podsumowanie – Cz. 4

Źródło: KW Warszawa