Czołówka Mięgusza – ukazał się nowy przewodnik Master Topo!

Pierwsze w historii dokładne opracowanie topograficzno-zdjęciowe ściany czołowej filara Mięguszowieckiego Szczytu – już w sprzedaży. Aktualność danych sięga końca roku 2013, jest nawet nowa droga ze stycznia 2014.

W początku lutego 2014 wyszło drukiem kolejne opracowanie z serii fotomap wspinaczkowych Czołówka Mięgusza (czyli ściana czołowa pn.-wsch. Filara Mięguszowieckiego Szczytu) autorstwa Grzegorz Głazka. Jest to nowy element cyklu „Ściany Tatr” wydawanej przez Master Topo.

Podstawą fotomapy jest zdjęcie dużej rozdzielczości, pokazujące całą ścianę i zajmujące pełny obszar plakatu formatu B2 (podwójnego w stosunku do pierwszych map w serii Ściany Tatr). Topo obejmuje łącznie 25 dróg i 7 znanych kombinacji oraz warianty, w tym kilka dużych i sporo pomniejszych. Wyceny, stan dróg, układ stanowisk i zjazdów podano według stanu na koniec lata 2013.

W części tekstowej przedstawiono ogólny opis ściany i jej historii, podano opis podejść oraz zejść pieszych (akurat mało używanych na tej ścianie). Przede wszystkim zaś zaznaczono popularne linie zjazdów, w tym obecnie najważniejszą i od kilku lat najlepiej wyposażoną (drogą Greystone, nowe kotwy wklejane i łańcuchy, 4 zjazdy długości do 50 m, przy czym da się też zjechać z liną 2×25 m, 7 zjazdów, dodatkowo wykorzystując stanowiska wspinaczkowe ze starszych spitów na tej drodze). Tekst dopełnia lista dróg z podaniem trudności i roku kluczowych przejść, z oznaczeniem urody dróg (gwiazdkami) i wyróżnieniem ewentualnego charakteru zimowego (przez dopisanie litery z). Dla niektórych z takich dróg podano także wycenę klasyczną zimową. Zaznaczono wiele nazw formacji w ścianie, w tym kilka nazw nowych, z objaśnieniem skrótów, co powinno ułatwić orientację i porozumiewanie się przy mniej znanych fragmentach ściany.

Rozwikłano też warianty bardziej kłopotliwe, np. w pobliżu początku drogi Filarem (wariant oryginalny opisany w tomie 6 przewodnika WHP pod numerem 890A bywał omijany od lata 1953 lub wcześniej, nie wiodło nim też m. in. pierwsze przejście zimowe Filara; natomiast wariant dziś popularny pokrywa się z letnią, mniej znaną wersją drogi Błądzące Panienki, czego dotychczasowe opracowanie przewodnikowe należycie nie uwzględniały). Podobnie objaśniono godne polecenia warianty prostujące zakończenie dróg Szarym i Czarnym Zacięciem oraz mniej znany teren położony na prawo i w górę od środka ściany (z drogami Guta i Ładne Kwiatki – ta ostatnia linia okazuje się czymś więcej niż tylko kombinacją, wnosi bowiem 60-70 m wymagającego terenu do VII – oraz drogą Prawy Dziadek, która jak się okazuje, zgodnie z oryginalnym schematem biegnie aż do samej górnej krawędzi urwiska i jest jedną z najwyższych na ścianie).

Widok na tę popularną i w praktyce najbliższą Morskiego Oka ścianę jest taki, jak wprost z werandy schroniska. Umożliwia to porównywanie topo i widoku ściany w naturze, w pełnym komforcie naszego taternickiego „miejsca przy stole”. Moment zrobienia zdjęcia daje maksimum nasłonecznienia w najbardziej skrytych partiach ściany (zrobiono je w pierwszych dniach lipca, gdy świt jest tylko o kilka minut późniejszy niż podczas najdłuższego dnia w roku – przy dolnym lewym skraju obrazu widać jeszcze głęboki poranny cień, dopiero schodzący ze ściany).

Fotomapa Czołówki Mięgusza w obu wersjach dostępnych w sprzedaży, składanej i rolowanej

Przy okazji warto przypomeć, że do tej pory najbardziej precyzyjny widok łączny ściany i jej dużych fragmentów podano jedynie rysunkowo, w przewodniku zbiorowym z 1989 roku „Najciekawsze wspinaczki skalne Tatr Polskich” [pod redakcją G. Głazka i Z. J. Wirskiego]. Za informację terenową o ścianie odpowiadał Janusz Ryszewski, a ilustracje łączne opracowywał wraz z nim i wykonał… autor obecnego fototopo. Ilustracje te wykorzystano jeszcze np. przy publikacji szczegółów nowej linii zimowej z 2007 roku. Inne opracowania przewodnikowe ściany ukazały się w okresie 1983-2003, ale miały charakter zbioru schematów i opisów, opracowywanych osobno, bez dokładnego korygowania proporcji ze zdjęć).

Plakat jest powiązany z planowanym plakatem obejmującym cale urwiska Mięguszowieckiego Szczytu od strony Morskiego Oka.

W pierwszym wydaniu jako współwydawca uczestniczy Antykwariat Górski „Filar”, dodatkowego wsparcia udzieliły wspinanie.pl i Uniwersytecki Klub Alpinistyczny (UKA).

Plakat jest do nabycia w naszej księgarni wspinanie.pl.

—- 

Grzegorz Głazek: Czołówka Mięgusza (czyli ściana czołowa pn.-wsch. Filara Mięguszowieckiego Szczytu), wydanie pierwsze. Wydawca Master Topo, Warszawa 2014, seria „Ściany Tatr” zestaw 7. Współwydawcą i dystrybutorem wydania obecnego jest Antykwariat Górski Filar.

ISBN 978-83-64147-07-4 (Master Topo) i ISBN 978-83-88908-19-4 (Filar)

Format B2 (67×47 cm), dostępne są 2 wersje: składana mapowo (w mocnej kieszonce foliowej 13×24 cm) i rolowana (w rękawie foliowym długości 47 cm).

Więcej szczegółów o serii na stronie www.mastertopo.pl/plakaty.