Kishtwar Kailash. Szczegóły przejścia zespołu Fowler – Ramsden
To była wspinaczka w najczystszym stylu alpejskim (patrz: wejście na Kishtwar Kailash), jaki od lat uprawiają Mick Fowler i Paul Ramsden – para nie najmłodszych już dziś, zbliżających się do sześćdziesiątki, alpinistów brytyjskich. Styl ten jest szczególnie ceniony przez jury oceniające osiągnięcia pretendujące do prestiżowej nagrody Złotego Czekana, toteż wspinacze ci już dwukrotnie ją zdobyli: w 2003 roku za północną ścianę Siguniang (Masyw Qionglai, Chiny) oraz w bieżącym roku za zdobycie Prow of Shiva (Himachal Pradesh, Indie).*
Paul Ramsden (z lewej) i Mick Fowler na wierzchołku Kishtwar Kailash (fot. Paul Ramsden)
***
W 1993 roku z wierzchołka Cerro Kishtwar (6220 m) Fowler zobaczył efektowną piramidę Kishtwar Kailash i powziął zamiar zdobycia jej. Od dawna szczyt ten był uważany za drugi pod względem wysokości w rejonie wschodniego Kishtwaru. Jednak najnowsze pomiary Survey of India wykazały, że szczyt Hagshu, któremu przypisywano dotychczas kotę 6320 m, ma wysokość 6515 m. Fotograficzne dowody nie są jednoznaczne i sprawa ta wymaga dalszych pomiarów.
Kishtwar Kailash od północy (fot. Mick Fowler)
Napięta sytuacja polityczna na spornym terytorium Dżammu i Kaszmiru sprawiła, że na dostęp do góry trzeba było czekać prawie 20 lat. Nikt nie działał w rejonie do roku 2011, kiedy to Denis Burdet, Robert Frost, David Lama i Stephan Siegrist dokonali drugiego wejścia i poprowadzili nową drogę na Cerro Kishtwar.
Po uzyskaniu pozwolenia od władz indyjskich na jesień 2013 roku, Brytyjczycy w składzie: Mick Fowler, Mike Morrison, Paul Ramsden i Rob Smith dotarli przez Manali i dolinę Darlang do podnóża Kishtwar Kailash (6451 m). Do tej pory szczyt próbowała zdobyć tylko szkocka wyprawa w 1989 roku. Za cel wybrano południowo-zachodnią ścianę szczytu. Na atak zdecydowała się jedynie dwójka Fowler-Ramsden.
Po okresie aklimatyzacji opuścili oni bazę w dniu 4 października. Początkowo wspinali się szerokim kuluarem w prawej części ściany, po czym skręcili w lewo, by pokonać mikstowy headwall i wyjść na północny kraniec długiej, prawie poziomej grani szczytowej. 1500-metrowa droga, oceniona na ED i szkockie VI, obfitowała w pionowe fragmenty skalne i była bardzo urozmaicona.
Mick Fowler podczas trzeciego dnia wspinaczki (fot. Paul Ramsden)
Paul Ramsden w ścianie Kishtwar Kailash (fot. Mick Fowler)
Największe problemy Fowler i Ramsden napotkali czwartego dnia wspinaczki, gdy musieli pokonywać trudne monolityczne progi blokujące kuluar. Brytyjczycy dotarli na wierzchołek rankiem 9 października, czyli szóstego dnia wspinaczki. Tego samego dnia zjechali przez większą część ściany i 10 października wrócili do bazy.
Mick Fowler powiedział:
Nie ma łatwego sposobu wejścia na Kishtwar Kailash. Paul i ja jesteśmy bardzo zadowoleni, że udało nam się dokonać pierwszego wejścia przez dramatyczną ścianę północno-zachodnią. To było wspaniałe wspinanie, powstała urozmaicona droga w spektakularnej scenerii. Czwartego dnia byliśmy pełni wątpliwości, czy uda nam się pokonać lite bariery skalne przecinające kuluar.
Widok na Kishtwar Kailash ze szczytu Cerro Kishtwar. Zaznaczono drogę Fowlera i Ramsdena
(fot. thebmc.co.uk. / topo Janusz Kurczab)
***
Mike Fowler, z zawodu inspektor skarbowy, od ostatnich trzech lat pełni funkcję prezesa The Alpine Club, najstarszej organizacji alpinistycznej w historii (powstała w 1857 roku). Tu warto zwrócić uwagę na ciekawostkę. Fowler objął prezesurę po kończącym trzyletnią kadencje innym znanym alpiniście Paulu Braithwaite. Jednak po raz pierwszy w 153-letniej historii klubu została złamana tradycja. Dotychczas zawsze prezesem zostawała zasłużona osoba zaproszona do pełnienia tej funkcji i same wybory były tylko formalnością. W 2010 roku komisja klubowa jednogłośnie wysunęła kandydaturę Micka Fowlera.
Tymczasem przed wyborczym zjazdem AC znalazł się kontrkandydat. W wyborcze szranki z Fowlerem postanowił stanąć Henry Day, emerytowany pułkownik armii brytyjskiej. W 1970 roku Day był kierownikiem wojskowej wyprawy na Annapurnę, która dokonała drugiego wejścia na szczyt, a sam stanął na wierzchołku tego ośmiotysięcznika.
Zarząd Klubu stanął przed dylematem. Frekwencja na walnych zgromadzeniach zazwyczaj była niska (organizowano je w weekend, gdy wielu wolało się wspinać) a głosowanie korespondencyjne nie było dopuszczalne. Postanowiono zatem przeprowadzić sondaż wśród 1200 członków. Nie miało to być wiążące, ale z pewnością byłoby trudne do zignorowania.
Gdy nadszedł dzień wyborów – 4 grudnia 2010 roku – stosunkowo niewielka ilość członków zgromadziła się w świetlicy klubowej w Shoreditch. Mimo wcześniejszej niepewności, wynik tajnego głosowania był jednoznaczny: Fowler dostał 59 a Day 21 głosów. Sondaż był jeszcze bardziej zdecydowany – Fowler 241 głosów przy 60 głosach na kontrkandydata.
Janusz Kurczab
Źródła: thebmc.co.uk, ukclimbing
*Ponadto Fowler i Ramsden mają w dorobku m.in. pierwsze wejście na Manamcho (Nyainqentanglha East, Tybet, 2007) i pierwsze przejście północnej ściany Sulamar (Tien Szan, Chiny, 2010), zaś Fowler z innymi partnerami m.in. również zdobycie południowej ściany Taulliraju (Białe Kordyliery, 1982), Złotego Filara na Spantiku (Karakorum, 1986), Cerro Kishtwar (Himalaje Kaszmiru, Indie, 1993), północnej ściany Changabang (Himalaje Garhwalu, 1997), Arwa Tower (Himalaje Garhwalu, 1999) i Kajaqiao (Nyainqentanglha East, Tybet, 2005).
