Nowe ośmiotysięczniki?

Władze nepalskie czynią starania, aby Międzynarodowa Unia Towarzystw Alpinistycznych (UIAA) oficjalnie rozszerzyła listę szczytów ośmiotysięcznych. Nie chodzi o to, że odkryto jakieś nowe ośmiotysięczniki, ale o uznanie kilku od dawna znanych (i już zdobytych) bocznych wierzchołków większych masywów, za szczyty samodzielne.

Masyw Kanczendzongi
(fot. summitpost.org. / Topo Janusz Kurczab)

Członek władz UIAA i były prezes Nepal Mountaineering Association, Ang Tsering Sherpa, ma nadzieję, że te propozycje nazwane „Agura Project”, zaakceptują delegaci na Walnym Zgromadzeniu UIAA, zaplanowanym na październik w Szwajcarii.

Mamy nadzieję, że przyczyni się to do wzrostu ilości wypraw himalajskich, a także stworzy nowe wyzwania dla następnej generacji alpinistów. Aby to osiągnąć, delegacja Nepalu powinna zorganizować silną kampanię promocyjną i przekonać pozostałych delegatów.

Dotychczas obowiązywała niepisana zasada, że samodzielność szczytów jest określana w zależności od ich wyniesienia ponad najniższe wcięcie oddzielające go od sąsiedniego szczytu uznawanego za samodzielny, określana jako wybitność szczytu. Zazwyczaj za minimalną wybitność himalajskich szczytów przyjmowano 500 m. Było to jednak kryterium dyskusyjne, gdyż należałoby m.in. wziąć pod uwagę również odległość w poziomie między wierzchołkami. „Kryterium 500 m” nie spełniało kilka szczytów od dawna uznawanych jako samodzielne, np. Kangbachen (7903 m), czy Kangchungtse (7678 m).

W przypadku znacznie niższych szczytów, np. alpejskich czy tatrzańskich, za próg wybitności należy oczywiście przyjąć niższą liczbę.

Nepalska propozycja oznacza zerwanie z tą tradycją. O jakie szczyty chodzi? Nepal ma 8 samodzielnych szczytów ośmiotysięcznych. Gdyby „Agura Project” zyskał akceptację, będzie ich miał o 5 więcej:

• Yalung Kang (in. Kanczendzonga Zachodnia, 8505 m)
• Kanczendzonga Centralna (8482 m)
• Kanczendzonga Południowa (8476 m)
• Lhotse Middle (8410 m)
• Lhotse Shar (8382 m)

Everest, Lhotse, Lhotse Middle i Lhotse Shar od południa
(fot. Jerome Ryan)

Ponadto Nepalczycy proponują, żeby za samodzielny ośmiotysięcznik uznać położony w pakistańskiej części Karakorum szczyt Broad Peak Central (in. Broad Peak Middle 8011 m). Notabene, Broad Peak Central już od 1997 roku jest uważany przez Chińczyków za szczyt samodzielny i nosi nazwę Zhongyang.

Broad Peak North, Broad Peak Central i Broad Peak Main
(fot. Janusz Kurczab)

My możemy tylko przyklasnąć takim pomysłom, bowiem połowa z wyżej wymienionych ośmiotysięcznych wierzchołków została po raz pierwszy zdobyta przez Polaków. I tak:

• Broad Peak Central: Kazimierz Głazek, Marek Kęsicki, Janusz Kuliś, Bogdan Nowaczyk i Andrzej Sikorski, 28.07.1975
• Kanczendzonga Południowa: Eugeniusz Chrobak i Wojciech Wróż, 19.05.1978
• Kanczendzonga Centralna: Wojciech Brański, Zygmunt A. Heinrich i Kazimierz W. Olech, 22.05.1978

Warto również przypomnieć, kto zdobył pozostałe trzy szczyty z nowej listy:

• Yalung Kang: Yutaka Ageta i Takao Matsuda, 14.05.1973
• Lhotse Shar: Josef Mayerl i Rolf Walter, 12.05.1970
• Lhotse Middle: Aleksiej Bołotow, Piotr Kuzniecow, Siergiej Timofiejew i Jewgienij Winogradski, 23.05.2001, oraz w następnych dniach kilku innych Rosjan

Miejmy nadzieję, że w przypadku przyjęcia propozycji delegacji nepalskiej przez UIAA nie dojdzie do prób obalenia dotychczasowej listy zdobywców Korony Himalajów. Przewaga żyjących i młodszych przyszłych zdobywców dwudziestu szczytów z nowej listy jest zbyt oczywista i porównywanie ich osiągnięć z poprzednikami byłoby nie do zaakceptowania.

Janusz Kurczab

Źródła: desnivel, thehimalayantimes.com