Antoni Janik (1919-2013)

W wieku 94 lat zmarł Antoni Janik, członek honorowy Polskiego Związku Alpinizmu. W latach 1969-1974 był ostatnim prezesem Klubu Wysokogórskiego, przekształconego następnie w PZA.

Antoni Janik (w środku) na Jubileuszowym Zjeździe PZA
w 2003 roku. Z lewej Andrzej Paczkowski, z prawej Jan Kowalczyk
(fot. Janusz Kurczab)

Z wykształcenia był ekonomistą. Zaczął wspinać się w 1953 roku, jednak taternictwo traktował raczej rekreacyjnie. Poza Tatrami wspinał się w Alpach, Kaukazie i w górach Turcji. Taterniczką była też jego żona, zmarła w 1995 roku Stanisława „Inka” Janik.

Antoni Janik niemal od początku działał w organizacjach alpinistycznych, najpierw przez kilka lat zajmował się sprzętem w łódzkich Sekcjach Taternictwa i Alpinizmu, a po reaktywacji Klubu Wysokogórskiego wszedł w skład Zarządu Głównego, początkowo jako przewodniczący Komisji Sprzętowej. Przez jedną kadencję (przed przeprowadzką do Warszawy) był też prezesem Koła Łódzkiego Klubu Wysokogórskiego. W zarządach KW, a później PZA, przez kilka kadencji był skarbnikiem.

Wielokrotnie reprezentował Klub Wysokogórski, a później Polski Związek Alpinizmu, na zjazdach Międzynarodowej Unii Towarzystw Alpinistycznych (UIAA), gdzie był wysoko notowany. Propagował tam wspinaczkę sportową, popularną w Związku Radzieckim, której Unia długo była niechętna. Jako obserwator UIAA był delegowany na zawody na Krymie. Jesienią 1971 roku zorganizował w Zakopanem jedyny u nas po wojnie Kongres UIAA.

W czasie jego prezesury doszło do rozkwitu polskiej działalności wyprawowej w góry najwyższe: ruszyły wyprawy w Karakorum, zainicjowano himalaizm zimowy (Noszak 1973). A jednocześnie „Toni” Janik organizował „niewyczynowe” wyjazdy w Alpy i inne góry Europy. Ich zwieńczeniem była samolotowa wymiana z Club Alpin Suisse, w której wzięło udział 60 osób, a 42 z nich weszło na Mont Blanc. Kierował tym wyjazdem jego przyjaciel, sekretarz Zarządu Głównego KW, Jan Kowalczyk.

Pod koniec życia Antoni Janik zamieszkał w Krakowie. Dużo podróżował, m.in. po Afryce, Ameryce Południowej, Chinach i Korei. Zmarł 7 maja 2013 roku po ciężkiej chorobie.

Janusz Kurczab

Źródła: pza.org.pl, lkw.org.pl